Zaterdag 17 juni stond er net als vorig jaar een mooie maar warme competitiewedstrijd in Oss op het programma. Liefst 12 atleten van TVB aan de start verdeeld over de tweede en derde divisie aangemoedigd door fotograaf en supporter Anne. Onderstaand de verhalen van Jetse, Claudia en Sam.

Om te beginnen met de bijdrage van onze reporter Jetse die naast reporter ook nog was gestart in de tweede divisie heren en graag de kop boven het artikel wil hebben:
TVB DAMES SNELLEN NAAR TWEEDE PLAATS IN DERDE DIVISIE TRIATHLON OSS (dus bij deze)

Onder de tropische omstandigheden die ondertussen het nieuwe normaal zijn vond op 17 september de triathlon Oss plaats. Gastheer van de 2e en 3e divisie triathlon voor mannen en vrouwen. Op het programma stond een 1/8 triathlon. Door de late start - het mannenteam van de tweede divisie (Mark v. A., Sander R., Lars en Jetse) startte om 17:30 - viel het met de hitte nog enigszins mee. Er werd gestart vanuit een werf voor luxejachten. Twee jachten waren
ogenschijnlijk klaar voor levering en gaven de verder nogal industrieel aandoende locatie en het troebele water een glamoureus tintje.
Het niveau in de tweede divisie was - laten we er niet omheen draaien - hoog. Namens de TVB'ers kwam Jetse als eerste uit het water rond plek 15, op de voet gevolgd door Lars en Sander. Mark lag daar een kleine anderhalve minuut achter. Op de fiets haalde Mark Sander en Jetse vrijwel bij, waarna hij aan zijn beste onderdeel kon beginnen. Met een strakke 18.06 liep hij naar plek 35 (1.02.50). Sander volgde op 2.14 als 46e (1.05.04) en Jetse werd nog weer 1.21 later 59e (1.06.25) Lars incasseerde een belangrijke levensles en viel uit, maar heeft met zijn 19 jaren de weg omhoog nog volop voor zich. Hou hem in de gaten want we gaan nog veel moois van hem zien de komende jaren. In de teamuitslag werden we 17e (van de 20) wat vermoedelijk nog gecorrigeerd gaat worden naar 16e, omdat Mark nog miste in onze teamranking.
Vervolgens was het de beurt aan de mannen van de derde divisie. Namens de TVB werd de eer hoog gehouden door Tom, Jacco, Sam en Bojan. Zij finishten heel compact in respectievelijk 1.08.08 (52e), 1.08.46 (57e), 1.10.18 (68e) en 1.10.32 (69e), waarmee ze als team 19e werden van 23 startende teams.
Zonder droge kleren (want die lagen 2,5 km verderop), maar ook zonder het koud te hebben (want het was nog steeds 28 graden) maakten de mannen zich op voor het onthalen van de TVB-vrouwen. Zij maakten grote indruk en finishten als tweede team! Ilona kwam als 5e over de streep in 1.11.18 en was zelfs de snelste van iedereen in het virtuele klassement over alleen het fietsen en lopen. Claudia werd 10e in 1.13.55 en Ingrid werd 13e in 1.14.12, alsof er nooit een zwangerschap en bevalling zijn geweest en alsof slapeloze nachten geen vat op haar hebben. Irma maakte met een big smile (vermoedelijk de grootste smile van alle TVBers) het kwartet compleet en finishte in 1.27.18. Trots namen de dames allevier een blik stroopwafels in ontvangst en werden concurrentie en fans vanaf het podium besproeid met de ontkurkte champagne. De eer is weer eens gered door onze vrouwen. Werk aan de winkel voor de mannen dus, en op naar Rotterdam voor een OD volgende week!

De belevenissen van Claudia in de derde divisie dames:
Zaterdag 17 juni was het eindelijk zover! Voor mij de aftrap van het seizoen. De eerste wedstrijd was al hartstikke goed gegaan met ons team, in Oss was het aan ons (Ingrid, Ilona, Irma en Claudia) de beurt om ons mooie team weer te vertegenwoordigen. Erg gezellig want we zijn met maar liefst 3 teams vertegenwoordigd hier. Het weer loog er niet om, want rond de klok van 18.00 uur was het nog altijd boven de 25 graden. (Ik dacht zelf aan 28 graden, maar ik heb dit seizoen al vaker iets te hoog ingeschat)
Als eerste startten de mannen en rond 18.30 uur waren wij dan eindelijk aan de beurt. We hebben de mannen eerst nog even aan mogen moedigen in het parc fermé, en daarna mochten wij ook het water in. Een fijn zwemparcours was het en naar mijn mening werd er erg rustig gezwommen bij de dames. En met rustig bedoel ik dan dat er weinig werd gevochten. Ik vond in elk geval snel mijn plek en bedacht me tijdens de eerste meters al dat het fijn was dat we geen wetsuits aan mochten. Het water was met 24,5 graden (deze keer echt niet overdreven) echt warm. Na het zwemmen stond Anne ons nog fanatiek aan te moedigen, wat natuurlijk erg leuk was! Ik denk dat Anne ook heel wat meters heeft gemaakt, want toen we bij de finish aankwamen stond ze daar alweer.
Tijdens het fietsen kwamen Ingrid en Ilona al snel voorbijrazen. Ik wil toch even mijn bewondering uitspreken naar Ingrid. Een half jaar geleden bevallen en nu alweer zo goed aan de start staan, chapeau! Ik vond het een mooi rondje, zeker het laatste stuk want toen hadden we duidelijk wind mee, daar houd ik van. Soms was het iets te technisch voor mij, maar het viel me al met al niet tegen.
Tijdens het lopen waren er gelukkig voldoende drinkposten, wat maakte dat die 28 (of 25) graden goed te behappen waren. Er zat een klein stukje heen en weer in het parcours waardoor je goed zicht kreeg op het wedstrijdveld. Ik zag mijn teamgenootjes lopen en kreeg het idee dat we als team nog best wel eens in de top 5 zouden kunnen eindigen. Ook de complimenten aan Ilona en Irma. Ilona die werd gewoon 5de met niet al te veel wedstrijdervaring en Irma deed de week ervoor nog een kwart in Terheijden! Het was fijn de finish te zien, en wat bleek, we waren gewoon 2de als team!
Ik heb er ontzettend van genoten om weer mee te doen en het was ook nog eens erg gezellig! Dank jullie wel allemaal en ik kijk nu al uit naar de wedstrijd in Rotterdam komend weekend!

En last but not least de bijdrage van Sam over de derde divisie heren:
Teamcompetitie Oss: tweede wedstrijd van de competitie vandaag, een 1/8 in een wederom bloedheet Oss, zij het wat minder dan vorig jaar. Start om het onmogelijke tijdstip van 18:10 (wat doe je dan met eten?) in de haven, bij een scheepsbouwer. Leuke bootjes voor er bij, maar een beetje onpraktisch in de singels van Breda. Na het gebruikelijke geduw en getrek bij de zwemstart, redelijk voorin het veld uit het water kunnen komen, vlak achter een zeer sterke, en slimmer gestarte, Bojan. Zo snel mogelijk de fiets op, om te proberen zo weinig mogelijk plekken te verliezen. Met 35 km/u gemiddeld blijk ik dus echt sterker dan vorig jaar, maar word ik nog steeds aan alle kanten voorbij gefietst, niet in de laatste plaats door Jacco en Tom. Bojan houd ik nog steeds in het zicht. Met lopen de tank volledig leeg getrokken voor een 68e plaats, waar we redelijk gelijkwaardig bleken. Met 52e, 57e, 68e en 69e individuele klasseringen belanden we op een 19e plek als team, waar we nu ook in de tussenstand staan. Op naar het jeukwater van Rotterdam!

Het weekend van 10 en 11 juni mochten ons vierde divisie herenteam en eerste divisie damesteam naar Weert om onder tropische omstandigheden hun tweede competitiewedstrijd af te werken. Onderstaand een terugblik op deze mooie wedstrijddagen.

De belevenissen van Bart op zaterdag in de vierde divisie:
Vol gezonde wedstijdspanning togen Mark (van Aert), Stijn en ik afgelopen zaterdag naar Weert, waar alweer de tweede wedstrijd van de teamcompetitie in de 4 e divisie voor de deur stond. Die spanning kwam voort uit het wel heeeeel erg mooie weer: temperaturen van boven de 30 graden, die ongetwijfeld gingen zorgen voor een slijtageslag op de Olympische afstand die we voor onze kiezen kregen. Mijn persoonlijke stress werd wat vergroot door een drietal lichte blessures (pijnlijke pees, knie en rug) en deze geheel nieuwe ervaring: mijn allereerste competitiewedstrijd buiten het voetbal. In Mark zijn auto besteedden we de 1,5 uur reistijd daarom nuttig aan tactische plannen, racestrategieën, drinkschema's, voedingsadviezen en koeltetips, haarfijn afgestemd op de 1,5 km zwemmen, 40 fietsen en 10 lopen. Om er, aangekomen bij de teambriefing achter te komen dat de wedstrijd met de helft was ingekort. Met alle tactische plannen overboord doken we rond 13:45 het lokale kanaal in voor het eerste onderdeel. Zonder wetsuit helaas, toch een licht nadeel voor de zwemmers die het niet moeten hebben van hun gestroomlijnde houding en fijn gepolijste techniek (lees: voor ondergetekende). Na het startsein spurtte Stijn er als een dolfijn vandoor om (nieuwe tactiek) zo snel mogelijk de voeten van de koploper vast te grijpen om zo te profiteren van diens arbeid. Op korte afstand gevolgd door Mark, terwijl ik het rustige midden van het kanaal opzocht, ver weg van de krioelende meute. Achteraf geen goede move met volle stroom tegen (dus daarom zwom de rest langs de zijkant: puntje om mee te nemen in mijn leerproces). Stijn sprong na 750 meter als 6 e het water uit, Mark als 21e en ikzelf volgde hem op een kleine 5 minuutjes, die ik in de wissels wist uit te breiden tot 10 (Tweede leerpunt: kijk goed waar je je fiets hebt neergezet!) Het fietsen over de kaarsrechte weg ging voor iedereen snoeihard: hier werden de verschillen niet gemaakt. Toch had ikzelf had nog wel een stukje door willen fietsen: op mijn gloednieuwe, diepblauwe Giant Propel (Dank Sander Rullens !) had ik net een tiental concurrenten voorbij weten te fietsen toe het looponderdeel alweer was aangebroken: een kolfje naar de hand van Mark, die er eens goed de sokken inzette: met de snelste looptijd van het hele veld snelde hij naar plaats 4 in de in einduitslag. Stijn liet zich niet gek maken en liep naar een verdienstelijke 43 e plek, 5 minuten later gevolgd door mijzelf, waar de pijn aan rug, knie en pees wonderwel verdwenen waren (om op de zondag snoeihard weer terug te keren). Uiteindelijk eindigden we als team op een verdienstelijke gedeelde 11 e plek in een veld van 23. Genoeg reden voor een blikje bier op de parkeerplaats (meegenomen door Mark voor het bierteam van de TVB. Mark: bedankt, je denkt ook aan alles!). Moe maar voldaan togen we vervolgens weer naar Breda om te recupereren voor een hete dag verkeersregelen in Terheijden.

De bijdrage van Rinske van zondag 11 juni OD eerste divisie dames:
Vandaag was het dan zover na een aantal nachten gedroomd te hebben over wat er allemaal weer zou kunnen gebeuren tijdens de wedstrijd stond vandaag de standaard afstand in Weert op het programma. Even werd er nog gesproken om de afstand in te korten tot een sprint. Maar na de briefing werd toch de standaard afstand doorgezet. Watertemperatuur was 23 graden dus geen wetsuit vandaag, maar wat waren we daar blij mee! Want met 30 graden smelt je weg in dat pak. De spanning was te snijden net voor de wedstrijd binnen ons clubke. Lotte en Laura kwamen samen als eerste het water uit gevolgd door Rinske en Ilona. Gauw hoptjop de fiets op. 7 rondjes moesten we doen met 2 scherpe bochten (nouja rondjes...heen en weer over de N-weg) en goed onthouden raak vooral de tel niet kwijt! Ondertussen zat Rinske al vol met haar gedachten bij een lekker koud ijsje en die gedachte bleef tot het eind. Daarna gauw de loopschoenen aan en rennen maar! Het was warm maar met zoveel waterposten was het zeker goed te doen. Laura en Lotte kwamen Rinske en Ilona nog voorbij gescheurd met het lopen. Bij de finish kregen we nog een koude waterdouche in onze nek. Even bijgekomen en vervolgens gingen we dan ons lang verwachte ijsje halen en Ohja gelijk de taart ook maar even geproefd.

Op 28 mei stond de triathlon van Prinsenbeek op het programma. In de week voorafgaand sloeg de twijfel toe; gebroken nachten, wetsuit niet getest, fiets nog niet aangeraakt, uhhh waarom had ik dit bedacht?
Gelukkig zag ik al snel een even zenuwachtige Tom Bosmans bij de start. Het was zijn allereerste triathlon. Verder stonden nog de super relaxte Christel en Ingrid LaFlamme aan de start.
We konden op heel wat support rekenen; Samantha en Mark hadden na hun Almere dag nog geen genoeg van triathlon en ook Stan, Eric, Kitty, Claudia, Sander en Lotte Bosmans (die volgend jaar écht mee doet!) stonden langs het parcours en moedigden ons luidkeels aan. Het zwemonderdeel begon met een stukje lopen, doordat het water erg ondiep was. Op het moment dat ik dacht 'dit overleef ik zo wel', moesten we toch echt gaan zwemmen. De volgende keer moeten we toch echt als een trio gaan meedoen; Christel zwom als een speer, ik maakte een inhaalslag met fietsen en Tom had een super sterk eindschot met lopen!
In de laatste loopronde zag ik Sander heel driftig op en neer lopen met Tess in de draagzak. Ojee, dat kon maar één ding betekenen: een hongerige baby. Een mooie motivatie voor het laatste stuk naar de finish.
Vlak achter mij kwamen ook Christel (die heel knap won in haar categorie) en Tom (die in zijn eerste triathlon een super nette prestatie leverde) over de finish. Ik moest nog even door rennen; naar de EHBO tent, want daar moest meteen borstvoeding worden gegeven. Ik ben benieuwd hoe dat heeft gesmaakt...

De teamcompetities komen nu goed op stoom. Na de start van de 1e divisie dames in Enschede waren afgelopen week de 2e divisie heren en 3e divisie dames en heren aan de beurt. Als laatste team zal de vierde divisie aankomende zaterdag starten met de eerste wedstrijd in Waalwijk. Nu blikken we nog even terug op afgelopen weekend. De wedstrijd in Almere werd in de diverse divisies afgewerkt met wisselend succes. Wel was het sowieso een gezellig samenzijn met wel drie teams en nog aanvullend TVB Support in een mooi zonnetje! Ga maar eens goed zitten voor de belevenissen van afgelopen zaterdag.

Tweede divisie heren door Sean:
Na de winter stond ook voor de mannen teams de eerste wedstrijd van het seizoen. Om 10 uur stonden we klaar in Almere voor de TTT in de tweede divisie. Iets voor half elf ging het startschot, we waren los! Na een ietwat moeizame zwemtocht voor Sean kwamen we uit het water en renden we naar de transitie zone. Het was een recht fietsparcours over een dijk waarbij we goed gas konden geven. Dit resulteerde in een gemiddelde van 40 km per uur! Na een moeizame tweede transitie waarbij Robbie zijn schoen niet aan kreeg en begon aan zijn inhaalrace naar Mark en Sander was het looponderdeel begonnen. Helaas kreeg Mark na een ronde kramp en hoorde Sean van de grote groep TVB supporters dat hij toch opeens moest finishen voor een tijd voor het team. Na een tweede ronde waarin Sander en Robbie Sean vooruit duwden kwamen we helaas als laatste over de finish. Veel geleerd! En op naar de volgende wedstrijd

Derde divisie dames door Ilona:
Op zaterdag 27 mei stond de eerste teamcompetitiewedstrijd voor de 3e divisie dames in Almere op de planning. Voor mij was dit de eerste teamwedstrijd, maar gelukkig kon ik rekenen op de steun van drie zeer ervaren triatleten: Lotte, Laura en Carin. In de week voorafgaand aan deze wedstrijd had ik al gedroomd dat ik met mijn fietshelm op aan het zwemonderdeel wilde beginnen, dus een beetje hulp kon ik goed gebruiken. We startten als 2e team en hoewel ik heel even van tevoren in het water was geweest, vond ik het water eenmaal erin toch echt heel erg KOUD! Zo koud dat ik na enkele meters echt even pauze moest nemen om mijn ademhaling onder controle te krijgen. Op haar gemakje liet Lotte me zien dat je ook gewoon een stukje rugcrawl kan doen in het water. Gelukkig konden we redelijk rap weer verder, waarbij ik dichtbij Laura bleef, die ik wel bij elke slag in haar tenen geknepen heb (sorry nog)! Op sommige plaatsen was het water overigens zeer ondiep. Zo ondiep dat mijn droom waarbij ik met beide armen vast kwam te zitten in het zand nog bijna waarheid werd. Eenmaal uit het water, zaten we al snel op de fiets. Zo snel dat we het eerste team waren en het niet helemaal duidelijk was waar het parcours nu startte. De van tevoren besproken tactiek was dat iedereen om de beurt een stukje op kop zou rijden, maar al snel bleek dat Laura en Lotte echt geweldig hard kunnen fietsen, dus deden we een snelle tactiekwissel. Zij zouden om de beurt het kopwerk doen en Carin en ik bleven strak bij hen in het wiel. Dat ging echt supergoed: zo goed dat we ook nog wat tijd overhielden voor geouwehoer over triatlonpakjes bijvoorbeeld. En zo konden we ook nog eens het team dat ons op de heenweg van het fietsparcours inhaalde, soepeltjes inhalen op de terugweg (yeah!). Al snel waren we terug in de wisselzone en het is waarschijnlijk een cliché, maar wisselen is echt een apart onderdeel van een triatlon. Na afloop vroeg Laura zich bijvoorbeeld af waarom ik één schoen wel op de pedaal had en één schoen zich ergens anders in het grasveld bevond (geen idee). Daarnaast heb ik als onervaren triatleet nog geen triatlonveters (die ga ik dus ook heel snel regelen!), dus een heel snelle wisselaar ben ik niet. Carin checkte vlak voor het lopen nog even of ik niet vergat mijn helm af te zetten (lopen met helm is waarschijnlijk net zo gek als zwemmen met helm). De tactiek bij het lopen was dat Laura en Lotte alvast zouden starten met lopen en ik ze in zou halen (lopen is echt mijn onderdeel). Eenmaal bijgelopen konden we soepel en snel met een beetje duwen hier en daar naar de finish. En niet veel later kwam Carin ook met een nieuw pr op de 5 kilometer. Top gedaan! Als team eindigden we op de tweede plek en wonnen we een heerlijke fles Flevo Appelsap. Dank aan het team! Ik heb erg genoten (en heel veel bijgeleerd!). En dank ook aan de andere teams en supporters van de TVB! Ik heb nu al zin in de komende competitiewedstrijden!

Derde divisie heren door Bojan:
Na bijna zes jaar lid te zijn geweest van TVB, wilde ik dit seizoen de teamcompetities meedoen. Ik wilde mezelf fysiek en taalkundig uitdagen (ik vind Nederlands de zwaarste discipline van de triatlon). En nog belangrijker, om meer tijd voor training van mijn vrouw te krijgen.
Zo eindelijk, heb ik afgelopen weekend een teamcompetities wedstrijd meegedaan met het 3e divisie team. En het was geweldig! Natuurlijk hadden we sneller kunnen zijn en had ik fitter kunnen zijn. Maar ik vond elk deel ervan erg leuk. Perfect weer, mooi parcours, lekkere sfeer, gezellig gezelschap. Alles wat je wenst wat een racedag heeft.
Ik kijk al uit naar de volgende race. Leren van mijn fouten, beter in vorm komen, en hopelijk eindigen we wat plaatsen hoger. Maar ook om plezier met racen te hebben.
Tien jaar geleden wist ik niet dat Breda bestond. De lieve mensen van deze vereniging helpen om Breda meer dan letters op mijn adres te maken. Ik voel me thuis. Ik was er trots op het nieuwe geel-zwarte pak te dragen, zelfs met de achterkant een beetje transparant.

Overgehaald door enkele veel en vaak sportende clubgenoten moest ik vandaag aan de bak. Voor de zekerheid had ik gister al veel getraind zodat ik niet superdiep hoefde te gaan en mentaal redelijk sterk opstond. Mijn gedroomde autolift naar de start werd een fietstocht met wind tegen terwijl Marleen haar lunch nuttigde.
Het ontvangstcomité bestond uit keurig in geel zwart geklede Samantha en Mark die al andere clubgenoten (Sven, Hans met echtgenote) stonden aan te moedigen die de 15km durfden te trotseren. Vanwege het best wel warme weer hadden we besloten om de 10k te doen. Mark was helaas niet in staat te starten maar schikte zich in zijn rol als water - en tassendrager (en topfotogaaf).
Na uitbundige loopscholing vooraf en ontelbare steigurungen waren we warm genoeg om te kunnen starten. Uiteraard hadden we vooraf even de splitsing bestudeerd waar de 4 km ronde de 1 km ronde "kruiste". De echte supporter weet natuurlijk dat de route aangepast was gezien de uitslag van NAC zaterdagavond! Bedankt organisatie!!
In het startvak stiefelde Marleen naar de voorkant, ikke bleef in het midden staan en kon Samantha nog toi toi toi toezwaaien. Onderweg waren voldoende waterposten om het ons naar de zin te maken. Heel af en toe ving ik onderweg een glimp van Marleen en Samantha op. Heel leuk was dat Gerrit ons ook kwam aanmoedigen. Samen met Mark waren ze heel enthousiast!
Bij de finish bleek dat de TVB deelnemers ietwat moe edoch voldaan waren. Marleen was de rapste en dus de rest niet. Gelukkig voor Marleen wisten haar tegenstanders niet dat zij haar wedstrijdschoenen vergeten was aan te doen / uit haar tas te halen door talrijke .............vakantieperikelen of de ontspannen houding van haar clubgenoten.
Terwijl Eric en Bram en Thijs (de ganse familie Van Aert was aanwezig!) de kleuren van de TVB vertegenwoordigden op de 5k was daar ook nog Noud (die bijna niet te herkennen was door zijn kledingkeuze) die lekker doorliep. Al met al waren we prima vertegenwoordigd en de speaker had door dat het mooie geel zwart de Triathlon Vereniging Breda representeerde.
Reikhalzend keek ik uit naar de Karmeliet die me in het vooruitzicht was gesteld. En die smaakte ook met warm weer uitstekend. Een prima plek in de zon op het terras was ons verdiende loon. Helaas begonnen daarna de grote problemen voor mij.
Meevaller was dat er nog maar 1 of 2 fietsen stonden op de parkeerplaats dus dat lukte nog. Maar met de nieuwe Strava spelregels van Arnoul (vrij vertaald in je eigen woonplaats mag je niet op google maps kijken of de weg vragen) had ik veel moeite. Toen ik na 25 minuten voor de 2e keer langs dezelfde boer kwam (asperges, aardbeien en ijs!) heb ik toch maar de rode fietsbordjes centrum aangehouden. Mark zei al dat ik wind mee zou hebben maar daar dacht ik te laat aan.
Enfin, in plaats van uitlopen aardig wat uur later een beetje uitgefietst en net op thuis thuis bij brasserie Chez Damiaan. Vandaag nog een laatste complete duurtraining afgewerkt vooraleer de Inofec Traithlon Terheijden van start gaat. Tot dan allemaal!

Na mijn eerste triatlon vorig jaar (Ironman 70.3 west-Friesland), was het dan 21 mei eindelijk zo ver voor mijn 2de triatlon! Mijn eerste grote doel van het jaar, namelijk de halve in Kraichgau (Duitsland). 8 maanden geleden samen met Sean deze bovenaan aan ons lijstje gezet. 1,9 km zwemmen in de Hardtsee, 90 km fietsen door het mooie heuvelachtige landschap en tenslotte 21 km hardlopen. Helaas kon Sean niet meedoen vanwege een blessure, maar hij was er wel bij voor de morele steun!
Zondag rond 8:15 uur gingen als eerste de PRO heren en dames van start. Omdat ik de afgelopen winter veel tijd heb gestoken in het zwemmen wilde ik graag vooraan starten, dus stond ik vooraan in het startvak van 30-35min. Althans dat dacht ik! Toen ik om me heen keek en wel hele snelle zwemmers en zwemsters om me heen zag komen verzamelen ben ik op het juiste moment naar het andere vak geklommen. Stond namelijk in het vak onder de 30 min...
Rond 8:45 uur was het dan eindelijk mijn beurt om te water te gaan. Ik merkte meteen dat het lekker ging, omdat ik veel mensen inhaalde. De Hardtsee is vergelijkbaar met het zwemmen in Galder dus er was geen stroming. Wel was het heel lastig met de zon en het grote aantal triatleten in het water de boeien te kunnen vinden. Dus ben ik maar als kuddedier achter de grote massa aangegaan en misschien iets meer gezwommen dan wenselijk was. Toen ik uiteindelijk uit het water kwam en op mijn horloge keek stond er 30:50 op. Zeer tevreden! De wissel verliep niet echt vlotjes, omdat ik wat gedesoriënteerd uit het water kwam. Iets waar ik wel is vaker last van heb. Misschien toch iets te hard gezwommen?
Op de fiets was er in ieder geval niks van te merken en kon gelijk mijn tempo rijden. Ik wist dat de eerste 10 km relatief makkelijk zou zijn en dat het daarna geen moment vlak meer zou zijn. Reden genoeg om het dus rustig aan te doen aan het begin. Tussen de 15-20 km kwamen we de PRO's tegen. Dat was wel vet om te zien! Die kwamen met de motoren in groepjes in tegengestelde richting voorbij gedenderd. Wat een geweld! Bij km 20 en 60 stonden mijn vriendin, schoonouders en Sean. Omdat het daar wat naar beneden ging, ging het zo snel dat ik naar ze moest zwaaien in plaats van zij naar mij. Op de langere klimmetjes of vlakke stukken merkte ik dat ik wat tekort kwam ten opzichte van het groepje waarin ik meefietste (uiteraard op gepaste afstand van elkaar). Op de korte steile klimmetjes maakte ik weer veel goed en kwam ik weer wat meer in mijn element. Ook het dalen in het mooie glooiende landschap was heel vet. Na 90 km, 1000 hoogtemeters en 35,1 gemiddeld zat het erop en kon ik weer gaan wisselen.
In Kraichgau krijg je in de 2de wisselzone een soort professionele behandeling. Na het afstappen van je fiets kan je je fiets namelijk afgeven aan een helper en die zorgt ervoor dat de fiets goed komt te staan. Hierdoor voor mijn doen redelijk snel kunnen wisselen en begonnen aan de halve marathon.
Zoals eigenlijk traditiegetrouw ben ik de eerste km veel te hard begonnen. Hierna gelukkig wel in een constant tempo kunnen komen, tot het zwaarste stuk van het parcours kwam. Ook het looponderdeel was geen moment vlak en de hoogtemeters sloegen in als een bom op mijn bovenbenen. Het was die dag ook lekker warm (27graden) wat misschien ook niet meehielp. Gelukkig waren er voldoende aid-stations en aanmoedigingen van mijn aanhang! Ook mocht ik een paar keer Lucy Charles-Barclay (één van de beste vrouwelijke triatletes) voorbij zien vliegen. De halve marathon eindigde ik in 1uur, 38 minuten. Eindtijd was 4uur en 48 minuten. Ik kijk er zeer tevreden op terug en heb volop genoten. Op naar het volgende, de TTT Almere met het team volgende week en binnenkort ook mijn volgende hoofddoel. Namelijk de kwart van Terheijden.

Na de winterstop stond de eerste van de vijf wedstrijden van de teamcompetitie op het programma in de vorm van een Team Time Trial. Om half 8 stonden we klaar bij Marleen. Wel is er enig gebruik gemaakt van het Brabants kwartiertje. Robert (vriend van Laura) kreeg vandaag onverwachts de rol van trainer in zijn handen geduwd. Duidelijk herkenbaar aan zijn net verkregen TVB trainersshirt kreeg hij de taak aanmoedigen tot hij schor was. Heel hard aangemoedigd, maar niet schor.
We waren benieuwd hoe het zou gaan, zo'n 1e wedstrijd van het seizoen. Hoe waren we de winter doorgekomen en zou iedereen op tijd fit zijn? Dit was gelukkig het geval! Voor de start hoorde de omroeper dat 'team Breda' ging starten. Nadat de omroeper alle Brabantse stereotypes benoemd had en zich openlijk had afgevraagd hoe we carnaval met triatlon combineerden, konden we eindelijk laten zien wat we in ons mars hadden. Draaiend en kerend zwommen we in een prachtige ruit, gevolgd door evenveel draaien en keren op het fietsparcours. De samenwerking was goed en met een gemiddelde van 37,0 km per uur kwamen we van de fiets af. Daar herhaalde zich het thema van draaien en keren, maar dan te voet.
Niet alleen de bochten bleken een hindernis op het parcours, ook de aangeboden milieuvriendelijke sportdrank in zeewierverpakking bleek een hindernis voor Rinske. Waar Lotte, Marleen en Laura zich niet waagden aan deze snack onderweg, durfde Rinske het wel aan maar met spijt tot gevolg. Gelukkig herpakte ze zich en konden we elkaar even later bij de finish omhelzen. De prestatie van deze dag leverde een 9e plaats op en vooral veel zin in de komende wedstrijden!

Een doel om naar toe te werken!
Vanaf vorig jaar september had ik al plannen gemaakt om nog een keer een halve triatlon te gaan doen. Om de kansen te spreiden heb ik mij ingeschreven voor Terheijden en de Challenge in Almere. Als grote voorbereiding zou de '90' van de Brouwersdam ideaal zijn. Aangezien ik de vorige keer veel te hard gefietst had (al kramp bij het verlaten van de transitiezone), was mijn doel duidelijk: niet te hard fietsen!
De voorbereidingen liepen aanvankelijk goed. De winter redelijk goed doorgekomen met lopen en fietsen. Goede duurtrainingen kunnen doen. Geen blessures... Tot na een intervaltraining in februari op de baan, waarna ik last kreeg van mijn voet. Ik kon er wel doorheen lopen, maar de pijn werd steeds erger en vooral achteraf. Balen, want vanaf nu moest er juist geïntensiveerd worden. 4 weken rust! Daarna steeds voorzichtig weer proberen, maar steeds veel pijn achteraf. Die goede loopvoorbereiding viel dus als een kaartenhuis in elkaar. Geen nood; er zijn nog 2 disciplines. Die dan maar intensiveren! Dat ging redelijk goed. Met gemixte gevoelens ging ik dus vrijdag al richting zeeland. Het zou mooi weer worden met een beetje wind uit het Noordoosten. De watertemperatuur was een week geleden nog 12,5 gr. Bij minder dan 12 graden zou het gehele zwemonderdeel afgelast of ingekort worden. Gelukkig was het afgelopen week redelijk normale temperatuur zodat de watertemperatuur uiteindelijk 15 graden was. Met nog 3 andere TVB-ers, Sam, Paul en Michel stonden we uiteindelijk aan de start. Ik startte in de derde serie. Daarin zaten volgens mij niet de beste zwemmers, want ik lag al snel op de derde plek! Na de eerst boei verblinde de zon heel erg het zicht op de tweede boei, maar zoals goede kuddebeesten volgden we de eerste zwemmer! Die was blijkbaar ook verblind, want we waren al onderweg naar boei 3! Halverwege werden we door de boot naar de juiste boei geloodst. Met een omweg toch als 3de uit het water. Op de fiets en dus: rustig aan! We reden de eerste kilometer naar het zuiden dus windje mee. Dat ging lekker! Eenmaal omgedraaid boven op de brouwersdam was dat anders. Windkrachtje 3-4 vol tegen! Rustig aan... let op je hartslag... De Dam is 10 km lang. Na het keerpunt weer heerlijk 10 km. meezeilen met de wind en kon de hartslag weer iets dalen. Dit proces werd zo 4x herhaald, waarna het lopen kon beginnen. Voor mijn gevoel had ik me goed ingehouden en had vertrouwen dat het lopen goed zou gaan. Na 500 meter ging het helaas weer mis! Kramp in beide benen! Het werd zo erg dat ik 3x moest stoppen om trachten iets van de kramp kwijt te raken. Dat werkte niet, dan maar doorlopen... Heel soepel ging het niet meer, maar de onverwachte aanmoedigingen van Mark, Dennis en Carin deden me goed! Na de finish verontschuldigde ik me nog voor de dame die mijn enkelbandje vroeg. Ik gaf aan als ze die wilde hebben dat ze dan toch echt zelf door de knieën moest, want ik kon dat onmogelijk meer voor elkaar krijgen!
De ervaring die ik de eerste halve had gehad, werd helaas weer werkelijkheid. Te hard gefietst? Te weinig voorbereiding met lopen door blessure? Wie het weet... maar ik heb wel een fantastische dag gehad. Ik zie de wedstrijd als een kroon op al het mooie wat eraan vooraf gaat. Op naar de volgende...

De laatste alweer van het zwemloopcircuit, en tevens het eerste NK aquathlon (want zo heet dat nu eenmaal officieel). Voor mij stond de 500m-5km op het programma, een half uurtje volle bak. Eerst natuurlijk Mark aanmoedigen op de lange afstand, die na een solide zwemonderdeel naar een sterke vierde plaats liep.
Na kort overleg met mijn baangenoten bleek dat ik de snelste zou zijn en pakte ik ook maar meteen de kop. Stevig doorgezwommen en na 7:35, inclusief erg charmant uit het bad klimmen, de klok stopgezet. Met lopen geprobeerd vanaf het begin gas te geven, wat redelijk lukte met 4:26 gemiddeld. Uiteindelijk mijn beste race van het circuit, beloont met een verrassende derde plek!
Bij de jeugd ook goede TVB-vertegenwoordiging met podiumplekken voor Noud, Boaz en Britt, waarbij Noud en Britt met een perfecte score het circuit op hun naam schreven.
Uiteraard nog een eervolle vermelding voor Marleen, die na wat blessureleed een sterke rentree toonde met een 5e plek op het NK aquathlon bij de elite dames (1000m-5km).

Woensdag 8 maart jl. hebben wij met onze jeugdleden hard gezwommen als tegenprestatie voor het fantastische bedrag dat is opgehaald voor Wim zijn goede doel. Alle jeugdleden hebben een geweldige prestatie neergezet, want de meesten hadden nog nooit 500 of 1000 meter gezwommen. Iedereen heeft zijn of haar doel behaald!
Wim snapte er niets van en was totaal overdonderd, want er waren zoveel ouders, andere TVB-leden en zelf Afomia was er. Totdat we na het zwemmen Wim het prachtige bedrag van 700 euro mochten overhandigen. We hebben zijn verjaardag en de prestatie van alle jeugdleden gevierd met taart en gezelligheid.
Namens alle jeugdleden willen wij eenieder die heeft gedoneerd aan dit mooie doel bedanken! Want met dit bedrag kan de stichting van Wim en Afomia een aantal kinderen een jaar lang helpen. Wim heeft zelf ook nog een dankwoord voor jullie geschreven:

Beste TVB sportvrienden,
Ik wil jullie allen zeer hartelijk bedanken voor jullie gulle gaven t.b.v. ons weeskinderen project in Ethiopië. Er is maar liefst 700 euro opgehaald, dat is een bedrag waarmee wij drieënhalf kind een jaarlang van kunnen ondersteunen. Nogmaals bedankt, ook namens de kinderen. Wim

Na een koud en nat weekje was het gelukkig precies op tijd perfect weer voor een zwemloop. De TVB was op alle afstanden goed vertegenwoordigd.
Om 12:45 uur mochten Lotte, Lars en Sam. Zij deden de korte afstand(500m zwemmen, +-5km lopen). Lars kwam al na een kleine 7,5 minuut uit het water de wisselzone in gestormd. Niet lang daarna kwamen Sam en Lotte. De wissel verliep bij alle drie soepeltjes en ze vervolgden hun race het zwembad uit. Doordat ik (Robbie) zelf de lange afstand deed heb ik verder helaas niets kunnen zien. Na afloop waren ze in ieder geval alle 3 zeer te spreken over hun tijd! Lotte behaalde hiermee zelfs een 3de plek! Ook Wim van Haperen behaalde op deze afstand een knappe 1e plek bij de H60.
Om 13:15 uur mocht ik dan beginnen aan de lange afstand (1000m zwemmen,+-10km lopen). Sean was helaas ziek en kon niet meedoen. Na wat duwen en trekken in het begin kon ik na een meter of 100 mijn eigen tempo zwemmen. Hierdoor volledig vergeten om mijn eigen banen te tellen. Gelukkig zaten er 2 oplettende vrouwen die mij op tijd een tik gaven met een stok, zodat ik wist wanneer ik de laatste 50m moest afleggen. Tot mijn grote verbazing kwam ik na 15:42 minuten uit het water. Bij mijn wissel plekje zat Lars en kon daardoor snel wisselen en beginnen met lopen. Bedankt Lars! De hardlooproute was een 'heen en weer' rondje, 4 rondes lang. Op de heenweg stond er een flinke wind op kop, waardoor het lastig was om een ritme te vinden. Hierdoor iets zachter gestart dan de planning, maar kon daardoor wel de laatste 2 rondes flink doorgassen. Ik zat helaas een beetje in het niemandsland, maar eindigde het lopen in een kleine 34 minuten. Totaal onverwachts was dit genoeg voor een 3de plaats!
Ook de TVB-jeugd deed goede zaken! Noud won namelijk bij de sprint-afstand en Boaz behaalde een mooie vierde plek. Britt won ook in haar klasse op de mini-afstand!
Al met al een gezellig en succesvoldagje voor de vereniging en zoals Wim het zou zeggen: Het zou mooi zijn om nog veel meer TVB-ers aan de start te krijgen van dit soort zwemloopjes.

Op Zondag 16 april organiseert Stichting Triathlon Evenementen Midden en West-Brabant (STEM&WB) de Zwemloop Breda. De wedstrijd zal dit jaar plaatsvinden op een prachtige nieuwe locatie: Recreatieoord de Warande in Oosterhout! Ook op deze nieuwe locatie hebben we uiteraard weer een aantal vrijwilligers nodig om er een leuke en sportieve dag van te maken.
Zoals iedereen zal weten is organisator STEM&WB nauw verbonden met de TVB. Opgericht voor en door TVB-leden en andere triathleten zet de stichting zich in voor het organiseren van een drietal mooie evenementen. De Smart Theta Crossduathlon Etten-Leur, Zwemloop Breda en Inofec Triathlon Terheijden. Zonder de bijdrage van veel leden is het voor geen enkele organisatie mogelijk om mooie evenementen te organiseren en daar zijn wij uiteraard geen uitzondering in.
Graag willen we jullie vragen je op te geven als vrijwilliger voor de Zwemloop Breda op zondag 16 april. Helaas niet de gelegenheid die datum te helpen? Geen probleem, je mag je ook al opgeven als vrijwilliger voor de Inofec Triathlon Terheijden op zondag 11 juni. Die dag zijn we namelijk op zoek naar zo'n 220 vrijwilligers.
Voor de TVB-leden die reeds al staan ingeschreven voor de triathlon doen we de oproep om zorg te dragen voor een vervangende medewerker in Terheijden of te assisteren bij de zwemloop of opbouw van de triathlon de dag voor het evenement.
Opgeven of meer informatie kan via onderstaand e-mailadres of door iemand van de stichting te benaderen tijdens de trainingen. Wij zien jullie aanmeldingen graag tegemoet!
voorzitter@stemenwb.nl

Voor het eerst in mijn leven stond ik afgelopen zondag aan de start van het NK 10km in Schoorl. Anderhalf uur van te voren aankomen in Schoorl bleek geen overbodige luxe aangezien het mij nog minimaal 30 minuten kostte vooraleer ik een plekje gevonden had om te parkeren (STRESSSS!).
Daarnaast was ik ook alleen op pad dus moest ik eerst nog snel richting de sporthal om nog mijn sporttas in te leveren. Uiteindelijk ongeveer 30 minuten voor de start mijn warming-up gedaan, waarna om precies 14.36 uur het startschot klonk.
Meteen vanaf het begin waren er 2 lopers die uit de startblokken schoten en al snel de kop namen in de wedstrijd. Zelf was ik samen met 2 andere lopers iets behoudender gestart en na ongeveer 4km kwamen wij bij de eerste 2 en werd een kopgroep van 5 gevormd. De samenwerking was goed en waar ik in eerste instantie nog dacht dat er wel 1 of 2 gasten zouden versnellen vanuit onze groep bleven we samen tot ongeveer 8km. Aangezien op dat moment de benen nog relatief goed voelden besloot ik om te versnellen om te kijken wat er zou gebeuren. Tot mijn grote verbazing kon niemand echt volgen en ontstond er een klein gaatje van ongeveer 20 meter. Toen de finish eenmaal in zicht was begon ik mij te realiseren dat ik 1ste zou eindigen in een uiteindelijke tijd van 31'04'' en Nederlands kampioen (+35 jaar) zou worden!

Beste leesgenoten,
Wat een dag weer! Nee, eigenlijk wat een week. Na lang ontbroken te hebben op veld/toertochten/crossjes en dat soort dingen, ontving ik een herinnering van Stem &wb voor de Smart Theta Crossduathlon in Etten-Leur. Een hele week opgebouwde spanning kwam er zondagochtend al vroeg uit. Eindelijk weer een event!
Denkend aan witte wijn en asperges had ik een route bijna goed in het hoofd geprent om bij de Santspuy te kunnen komen. Gelukkig bracht de telefoon tussentijds uitkomst. Via Van Aert Flowers kwam ik ter plekke. De vele enthousiaste vrijwilligers zorgden voor een warm welkom. Er waren daar al vele TVB-ers actief op de korte afstand en/of aan het supporteren. Sam, Jan, Paco en Adri waren bezig met hun strijd tegen de elementen gesteund door Marleen, Eric, Samantha en Claudia met aanhang. Jong en oud(er). Ook Herman en Kitty en Niels en Tamara waren van de partij. Allemaal onder de bezielende leiding van de goede organisatie (bedankt Wim en iedereen!).
En dan was daar onze Noud, zo zeggen ze dat in Brabant toch, die zijn jacht op eeuwige roem beloond zag worden. Mede door de goede jeugdtrainingen van de TVB wordt Noud gestimuleerd om er vol tegen aan te gaan. Vandaag leverde hem dat hem in het bijzijn van een grote supportersschare de prachtige overwinning op bij de H12 en werd hij zelfs 8e overall op de korte afstand. Een echt talent. Van harte Noud!
Inmiddels kwamen de damestoppers der TVB ook ter plekke. Met grote zorg vulden zij hun bidons met een geheim goedje. Laura en Lotte waren niet te stuiten en ik heb hen uiteraard alle ruimte gegeven om mij te passeren toen ik net op de fiets zat. Mark zag ik wegstuiven en onderweg kon ik nog een keer het geel zwarte gevaar aanmoedigen toen hij op weg was naar Michael. Zij mochten samen maar niet tegelijk actief zijn. Gelukkig kregen ze een briefje waarmee werd uitgelegd welke voorwaarden van toepassing waren in de wisselzone. Hierdoor werd de onrust bij hen weggenomen.
Tijdens het fietsen heb ik mezelf niet weten te verbazen. Paar keer bijna onderuit geglipt en veelal ruim baan gegeven aan genietende MTB-ers. Met een bocht heb ik drie keer ruzie gehad, het lerend vermogen leek vandaag (in elk geval) te ontbreken.
Onderweg werden de nodige kiekjes gemaakt en genoot ik van de aanmoedigingen. Inmiddels al een paar vlotte foto's in mijn whatsapp gezien (dank Samantha en Patricia).
Rondom de aspergevelden nog even lekker afgezien tijdens de laatste 2 looprondjes waar ik ook nog een paar lopers wist te achterhalen. Moe maar voldaan gearriveerd bij de finish waar vele TVB adapten ter plekke waren. Heel leuk! Ook Oscar Loos hield de eer van de TVB hoog op de lange afstand. Hij wist Lotte nog net voor te blijven en finishte ook ruim voor mij. Puik werk Oscar!
Uiteraard hebben we samen even gewacht tot het moment dat Lotte het podium mocht betreden. En haar prijs mocht ontvangen uit handen van een der jongste TVB leden! Van harte Lotte! Jammer dat Laura pech had onderweg/tijdens het fietsen. Hoop dat je snel weer bij het volgende event te zien bent!
Tijdens de afterparty in de heerlijke warme kas gezellig even bij kunnen kletsen. Leuk om te horen dat bijna iedereen morgen op de wielerbaan de nieuwe TVB kleding komt passen. En natuurlijk hebben we ook genoten van de locale (inter)nationale lekkernijen. Fantastisch geregeld allemaal.
Al met al een heerlijk laagdrempelig event waar het goed vertoeven is!
Tot morgen! Mark Bos

Afgelopen zondag was de Atledocross en tevens Brabant kampioenschap (BK). Mark van Aert liep een goede wedstrijd en behaalde een 3e plek op de cross in zijn leeftijdscategorie. Omdat de nummer 1 niet uit Brabant kwam, leverde dit zelfs een zilveren medaille op!

Dit was alweer de laatste hardloopcross van dit seizoen. In totaal heeft Mark 6 van de 9 crossen gelopen en dit leverde dan ook de winst op in het crosscircuit bij de mannen 35!

Daarnaast verscheen van de TVB ook Tom aan de start bij de Spiridoncross in de sneeuw en Lotte startte de Warandeloop samen met Mark en Marleen. Marleen ging hier met de winst naar huis en behaalde een 4e plaats op de Drunense Duinen cross en een 2e plaats op de Lido cross. Het tweede deel van haar cross seizoen viel een beetje in het water (of in de sneeuw).

Een mooie voorbereiding voor het komende triathlon seizoen en leuk om hier met nog meer TVB-ers aan mee te doen. Helaas kan je als TVB lid niet mee doen voor het circuit, dit kan alleen als je lid ben van één van de organiserende verenigingen (Mark is ook lid van Sprint). Maar dit is geen reden om niet lekker mee te crossen! Het volgende cross seizoen start weer in oktober, dus na een mooi triathlon seizoen en een paar weekjes rust kan iedereen dan weer lekker aan de bak in het (losse) zand.

Het cross loopseizoen is dan wel voorbij, maar aankomende zondag is nog een crossevenement, namelijk de Stem&wb Crossduathlon. Veel TVB-ers geven hier acte de présence. Doe je niet mee, kom dan gezellig kijken!

Op zaterdag 14 januari stond de TVB nieuwjaarsduik gepland met aansluitend een borrel. Om nat te worden hoefde je op deze middag niet eens het water in. Toch stonden om 15.00 uur zo'n 25 leden klaar, waarvan ruim de helft in zwemkleding het koude water trotseerde. Een enkeling met paraplu boven het hoofd (als je haar maar goed zit). Na de duik betrokken wij de Asterdhoeve om weer op te warmen met een drankje. Een stuk of 10 tactische laatkomers sloot meteen aan bij de borrel.
Er werden op deze gezellige middag nieuwe contacten gelegd en natuurlijk plannen gedeeld voor het seizoen van 2023. Kortom: een geslaagde activiteit!

Voor echte triatleten stopt het sportjaar uiteraard pas op de laatste dag van het jaar. Daarom stonden er in de kerstvakantie nog diverse activiteiten op de kalender die goed zijn bezocht door TVB-ers. Tijd voor een verslagje van de 100 X 100 zwemmen in Sliedrecht en de eindejaarstrail in de Drunense duinen.

100 X 100 zwemmen 30 december
Op vrijdagavond 30 december mochten we het zwembad in voor de 100 X 100 zwemuitdaging. Een mooie grote club TVB-ers gaven acte de préséance voor deze mooie activiteit. Verdeeld over 4 banen gingen teams van de TVB van start om gezamenlijk 10 kilometer af te leggen. Slechts één persoon durfde deze uitdaging in haar eentje aan. Dit kon natuurlijk niemand anders zijn dan Carin. Carin was ook aanstichter van deze avond en had veel andere TVB-ers enthousiast gekregen voor deze uitdaging.
In de voorbereiding heeft Wim ons flink op gang geholpen met tips and tricks hoe deze uitdaging tot een goed einde te brengen. Helaas kon Wim op de dag zelf niet aanwezig zijn in verband met ziekte. Ik wil hem nog wel even hartelijk bedanken voor de goede voorbereiding! Zo hebben we in de laatste week met behulp van de klok nog een generale repetitie uitgevoerd. Voor Sean was dit de reden de bibbers te krijgen voor deze uitdaging waardoor zijn tweetal met Robbie werd uitgebreid met Lars. Uiteindelijk onnodig want tot de laatste 100 meter bleken de jonge talenten van de club over voldoende energie te beschikken om het hele treintje flink uit elkaar te trekken en ruim onder de opgegeven 1.55 min / 100 m terug te keren.
Onder toeziend oog van Sander de Bart en Ingrid die als supporters namens de TVB waren afgereisd haalde iedereen moe maar voldaan de finish. Een groot compliment voor de supporters want ik durf wel te beweren dat ruim 3 uur in de warmte op de tribune doorbrengen een grotere prestatie is dan af en toe een plons te kunnen nemen en baantjes te trekken in het zwembad! De laatste paar honderd meter kregen we van Carin te horen dat het toch wel erg jammer was dat er een einde kwam aan de 10 kilometer. Terwijl de meesten van ons toch wel blij waren dat de afstand er op zat had Carin (die dus de dubbele afstand had gedaan) nog wel even door willen gaan. Hulde!
Moe maar voldaan kregen we als afsluiting van de organisatie nog een lekkere oliebol. Daarna was het tijd om huiswaarts te keren. Helaas zonder gezamenlijke afsluiting want de horeca was gesloten zodat er geen derde helft mogelijk was.

Eindejaarstrail 31 december
Na een korte nacht stond het volgende evenement al weer op stapel! We mochten afreizen naar Giersbergen voor de start van de eindejaarstrail door de drunense duinen. Een aantal van de 100 X 100 deelnemers hadden besloten voor beide evenementen te gaan en ook hier was dus een aardige opkomst van TVB-ers. Ik toog samen met Marleen en Mark Bos richting Giersbergen. Het weer beloofde weinig goeds. Dikke plensbuien en veel wind viel op de autoruit. Bij aankomst besloten we dan ook om even in de auto te wachten. We troffen al wel de Jeep van Dennis aan die verlaten was. Respect voor David, Sam en Dennis die de bui niet afgewacht hadden en gewoon al waren gestart!
Nadat het eenmaal droog was durfden wij ook de auto te verlaten en ons te begeven naar de start. Na het ophalen van de startnummers en de inmiddels welbekende fotosessies van Mark Bos konden we dan gaan starten. Het bospad in de eerste kilometer was het beste te beschrijven als één grote vijver. Gelukkig werd dit na de eerste kilometer beter toen we de eerste duin op mochten en in het hoger gelegen gedeelte aankwamen.
Gedurende de loop kwamen we eerst Sam en later Dennis nog tegen en zijn we uiteraard even met hen op de foto gegaan. Na een pittige maar mooie 21,5 kilometer werd de eindstreep bereikt en gingen we gezamenlijk met de handen omhoog onder de finishboog door.
Na de finish troffen we ook nog David, Christel en Carin en zo konden we onze ervaringen nog even uitwisselen. Na wat schone kleren aangetrokken te hebben was hier wel de mogelijkheid voor een derde helft in café de drie linden. Onder het genot van een Udenhoutse broeder en goed gezelschap hebben we nog even teruggekeken op de hoogtepunten van 2022 en werden ook alweer de volgende plannen gesmeed voor het jaar 2023. Want op 1 januari staan alle tellers weer op 0 en we zouden natuurlijk geen echte triatleten zijn als we er niet voor zouden zorgen dat die teller zo snel mogelijk van de 0 af is!

Nieuwjaarswens
De meesten hebben dan ook al hun eerste kilometers weer afgelegd en we hebben elkaar dan ook al gezien in het zwembad, wielerbaan of bij Sprint. Als we elkaar nog niet persoonlijk hebben gesproken dan wens ik je namens het gehele bestuur een gezond, mooi en sportief 2023 toe. Op naar een jaar met weer vele mooie evenementen waarop we gezamenlijk mooie herinneringen kunnen maken. Te beginnen tijdens de nieuwjaarsduik op 14 januari!

Groeten,
Mark van Aert

De TVB heeft weer een nieuwe sponsor vast kunnen leggen!
Rullens Tweewielers!

Ons lid Sander Rullens is eigenaar van deze mooie fietsenwinkel in Made en is een 'Bronzen' sponsorovereenkomst voor 1 jaar aangegaan.

Je kunt bij Rullens Tweewielers niet alleen terecht voor racefietsen, mountainbikes en kleding, maar ook voor bijvoorbeeld een bikefitting en sportvoeding. Sander verwelkomt jullie graag in de winkel of werkplaats.

De ALV vindt plaats op vrijdag 2 december in het clubhuis op de wielerbaan (Terheijdenseweg 520 in Breda). Inloop vanaf 19.00 uur. Om 19.30 zal Jetse Scholma (lid van de TVB) een presentatie geven over de activiteiten van onze nieuwe sponsor Fred Rompelberg fietsreizen. Om 20.00 start de ALV en na afloop kunnen we uiteraard samen een drankje doen.

We zien jullie graag allemaal op 2 december!

Op de plek waar in 2021 Jeffrey Herlings uitkwam in de koningsklasse van de motorcross waren het afgelopen zondag de MTB en de benenwagen die de heuvels van de crossbaan in Oss mochten trotseren. Op de allereerste Maasdijke crossduathlon verschenen maar liefst 4 ambitieuze TVB-ers aan de start. Paco en Sam voor de korte afstand en Marleen en Tom voor de lange variant. De start van het loop parcours in het bos gaf ruimte om krachten te sparen en verleiding om hard te gaan. De eerste optie bleek na de wissel de verstandige keuze omdat het op de MTB gelijk van start ging met flinke hoogteverschillen en veel techniek. Paco moest op dit onderdeel helaas vroegtijdig de strijd staken i.v.m. technische mankementen. De tweede wissel bracht de sporters op een rondje crossbaan, de laatste loodjes, van dichtbij zijn die heuvels toch best hoog. Sam kwam hier 's ochtends knap als 14e over de streep. In de tweede wedstrijd komt Tom als 36e man onder de boog door en Marleen mag zich na afloop melden op het podium om de trofee als 3e vrouw in ontvangst te nemen! Proficiat!

Eindelijk mochten we weer na twee jaren van annuleringen en alternatieve evenementen. En wat was het een geslaagd hardloopfeestje! De singelloop in Breda was weer top georganiseerd.

In 2019 heb ik me voor de eerste keer aangemeld bij de '40 van Breda' en dit beviel me zo goed dat ik me opnieuw inschreef. Dat betekent alle afstanden van de gezellige Bredase Singelloop. Een drukke 5 kilometer om in te komen, 10 kilometer om het ritme te vinden en te genieten van de sfeer, dan 21 kilometer met afzien en aanmoedigingen om vervolgens af te sluiten met de familieloop; een ereronde en echte kuitenbijter. Kortom: 5-10-21-FAM. Een totaal van 40 kilometer.
Het thema van deze editie was 'oog voor de toekomst'. Vanuit deze gedachte is het de bedoeling met elkaar zoveel mogelijk geld op te halen voor twee maatschappelijke projecten, te weten Stichting Ushersyndroom en Stichting Driving Nurses. In totaal is er dit jaar een bedrag opgehaald van €26.176,00. Niet slecht toch?

Het voordeel van lopen met deze club is dat er tijdens het trainingstraject gezamenlijke (lange) trainingslopen zijn en op de dag zelf is er een fijne ruimte beschikbaar binnen het gebouw van de ABN/AMRO, vlakbij de start. Alles is top geregeld; de ontvangst, lunchpakket, mogelijkheid voor massage en niet te vergeten de afterparty! Oké, genoeg reclame nu voor deze stichting.

Zondag 2 oktober was het dan zover. Ondanks dat de vooruitzichten minder waren, was het een fantastische dag. Heerlijk loopweer met enkel tijdens de 10 kilometer wat regen, waardoor er lekker veel zuurstof in de lucht zat. Zowel de lopers als alle supporters aan de kant waren heerlijk enthousiast. Hoe later op de dag, hoe drukker en enthousiaster de menigte. Het leek wel of we meededen met de Olympische Spelen zo werd er geroepen en gejoeld aan de kant. Vooral in de Boschstraat, de Halstraat en op de Grote Markt. En dan de heerlijke sfeer met al die bandjes, kapellen en dj's niet te vergeten.

Extra leuk aan dit evenement is natuurlijk dat er zoveel bekenden deelnemen en supporteren. Zo gezellig die aanmoediging van familie, vrienden en sportgenoten. Dank voor alle aanmoedigingen! Ook de TVB was goed vertegenwoordigd, zowel aan de kant als bij de verschillende te lopen afstanden. Voor zover mij bekend waren bij de 5 kilometer aanwezig Carin, Claudia, Noud, Thijs, Boaz en Sven, bij de 10 kilometer Sam, Eric, Jacco, Marc, Guido Jan S., Hans en Sven en bij de 21 kilometer Sander, Mark, Marleen, André, Lotte, Paul, Frank, Marjan, Jan ten V. en Sven.

Ik hoop iedereen volgend jaar weer te zien of op het parcours, aan de kant of daarna in de kroeg!

Groetjes van Irma Hurks

Ventouxman affrontez le mythe. Deze langeafstandstriathlon vindt plaats in een uitzonderlijke omgeving, met de apotheose van de Mont Ventoux, de reus van de Provence. Het is pas een echte Ventouxman als er wind, kou of regen is en het liefst alle drie. Deze editie was winderig en bij de start koud, maar de regen kwam gelukkig niet in het spel voor.
Om 4.30 uur ging de wekker, om om 5 uur te vertrekken met de shuttle bus naar de start vanaf de camping bij Mont Serein. De fiets hing andersom in de stelling vanwege de wind en gelukkig mocht je een wetsuit aan tijdens het zwemmen, want warm was het niet. De vrouwen startten als eerste om 7.30 uur gevolgd door de teams en 10 minuten later de mannen. Het water was heerlijk warm en ik zwom goed mee voorin. Halverwege was er een Australian exit en had ik ongeveer 10 seconden achterstand op de 2 kopzwemsters. Dit gat dicht gezwommen dankzij een recht lijn naar de boei (kijken is echt belangrijk tijdens het zwemmen). Halverwege het tweede rondje kwamen we de mannen tegen waarbij ik dwars door het veld op de finish afzwom. De andere twee zwemsters hadden mijn spoor ook gevonden en gedrieën kwamen we uit het water.
Hup de fiets op en een jack aan tegen de kou. Prachtige fietsroute door dorpjes en over het Franse land totdat daar eerst de Col de Madeleine opdoemde en daarna de Mont Ventoux. Eerste 70 km goed gedoseerd gefietst zodat ik nog wat energie over had voor de klim. De donderdag ervoor had ik de Mont Ventoux al verkend, dus ik wist wat mij te wachten stond en daardoor prima de Ventoux opgekomen.
Daarna afdalen naar Mont Serein en daar begon het hardloopparcours van 5 km. Een rondje met 3 km trail en aardig wat hoogtemeters. Bij het eerste rondje zat ik tegen de kramp aan, maar dit kon ik eruit lopen en daarna ging elke rondje beter. Na vier rondes en 20 km hardlopen kwam ik voldaan over de streep. Super mooi avontuur en ik heb er echt van genoten! Net onder de 6.30 uur gefinisht als 4e dame! Zeker een aanrader! 

Oké na drie pogingen is het eindelijk zover. Samen met mijn broer (die al ruim 20 jaar in Amerika woont) een hele triatlon doen. De keuze was gevallen op Ironman chattanooga usa. Na de nodige trainings uurtjes waarvan er onder andere veel met Carin en een hoogte stage (net echt) met Phil en Mark B was het eindelijk zover op naar de usa. Na veel geregel, vliegtickets fietskoffer en visa's enz. kwam ik op dinsdag samen met Natasja onze reporter voor het thuisfront aan in chattanooga. Wat een feest samen met mijn broer, mooie stad mooi weer 30 tot 35 gr en een prachtig buitengebied. Zeker het fietsrondje dat we met de auto verkend hebben was ongelofelijk mooi 1600 hm over glooiende wegen langs prachtige landerijen.
RACEDAG
volgens de weerapp 28 gr en kans op een klein beetje regen mmm dat ging even anders
7.30 zwemstart
Roling start dus te samen hop in de rivier en terug naar parc fermé waar ik na 48 min (1.18 op de 100) uit het water kwam en met geen wolkje aan de lucht op naar de fiets zonder de voorbereidende regenkleding.
Na 10 minuten voelde ik een klein spettertje waarna ze de hemel compleet open zetten, 5 uur lang stortregen met hagel en onweer.
zoveel water heb ik zelden gezien het was zonde van het mooie rondje want ik heb bijna 6 uur naar het asfalt gekeken om de riviertjes die spontaan op de weg verschenen te ontwijken. Nu terug denkend was het gekkenwerk om met die snelheden rond te gaan.
Terug in de stad klaarde het op en ging de zon weer lekker de boel verwarmen tot een graad of 30. Loopschoentjes aan en vol goede moed de heuveltjes in. Met 370 hm en 30 gr gaat dat niet echt heel snel, na veel heuveltjes op en neer kwam dan toch de rode loper in zicht.
Na 12.20 over de streep met een lach en een traan (ik was echt gesloopt)
Het was een echte IRONMAN
Statistiek
Van de 166 gefinishte deelnemers in mijn leeftijd
15e zwemtijd
20e fietstijd
69e looptijd
40e plaats alg

Voor de heren van TV Breda 2 stond er bij de laatste wedstrijd van de Teamcompetities te Nijmegen, handhaving in de 3de divisie op het spel. In de tussenstand en de wedstrijd voor de boeg, was het verschil 5 punten op de nummers 23,24 en 25. Allen met gelijk aantal punten, waarbij het team
met het meest aantal punten in de eindstand gaat degraderen naar de 4de divisie.
Al met al voldoende ingrediënten om er een leuk en spannende wedstrijd van te maken. De week voorafgaand aan deze "Super Sunday" in de triathlon sport, was het nog niet zeker of er een voltallig team met 4 personen opgesteld zou kunnen worden. Aan het einde van een lang seizoen waar blessures parten kunnen gaan spelen, was dit het geval bij het team van de heren van TV Breda 2.
Tom, de teamcaptain van het Team moest deze harde noot zien te kraken. Naarstig op zoek gaand een passende oplossing te vinden om naast Tom zelf, Niek en Sam een 4de triatleet te vinden, werd in Paco een sluitende post gevonden. In de wandelgangen werd er druk gespeculeerd met het grote vraagstuk; is hij wel de juiste man op de juiste plaats? Er waren ook steunbetuigingen in de vorm van hulde en de hoop werd uitgesproken dat hij iets extra's voor het team zou kunnen gaan brengen.
Niet veel is over hem bekend, enkel dat hij noodgedwongen jarenlang aan de zijlijn moest toekijken en het afgelopen jaar de trainingen weer had opgepakt. In de ochtend voor de wedstrijd werd hem naar zijn mening gevraagd. Hij antwoordde: "Ik hoop boven mezelf uit te stijgen en kan bijdragen aan handhaving". Daar waar vroeger de Slag om Nijmegen heeft plaatsgevonden. Zou Paco tijdens deze D-Day, het tij kunnen doen keren? Niemand zal daar ooit antwoord op kunnen geven...
Zoals reeds bij velen bekend is, werd in de loop van de wedstrijddag de overige middagseries gecanceld. Onveilige situaties op het parcours, diverse ongelukken en een slechte organisatie zorgde ervoor dat een aantal nog te starten triatleten protest hadden ingediend. Met als gevolg dat ook de serie van de heren van TV Breda 2 werd gecanceld. Als alternatief werd er door de organisatie een loopevent voorgesteld niet meetellend voor de einduitslag van de competitie. Zowel Tom, Niek, Sam en Paco voelden daar niets voor. Onder de teamleden heerste teleurstelling. Zeker omdat een aantal van hen, het damesteam van TV Breda; bestaande uit: Marleen, Lotte, Laura en Carin, al supporterend hebben zien excelleren. En daardoor extra gemotiveerd waren het zelf ook goed te doen. Maar opluchting was er zeker ook. Voor het aankomend seizoen is de 3de divisie voor het team veiliggesteld doordat de tussenstand ongewijzigd blijft en het de eindstand van de competitie 2022 zal zijn.
Aan het einde van deze merkwaardige wedstrijddag is de handhaving door het team kortstondig gevierd. De wens is er om volgend jaar met zo min mogelijk blessureleed in de 3de divisie solide mee te draaien. Een triatleet zou een triatleet niet zijn als de focus al op het volgende ligt. Met een lange winterperiode voor de boeg en een aantal mooie cross duathlons op de kalender, een uitgelezen kans om de messen te slijpen en goed voorbereid te zijn op het seizoen 2023. Sam en Paco van het team, hebben deelname aan cross duathlon Maasdijk te Oss op 23 oktober aanstaande toegezegd. De inschrijvingen voor het evenement voorlopen voorspoedig. De oproep aan de TVB-ers is dan ook; zet deze afspraak in jullie agenda en we zien elkaar daar! 

Op zondag 25 september stond voor het TVB-damesteam de laatste divisiewedstrijd op het programma. Het was een spannende dag, want er stond een mogelijke promotie op het spel. De race zou oorspronkelijk een dubbele supersprint zijn, maar al een week of drie geleden werd duidelijk dat er niet gezwommen zou gaan worden. Het water in de Spiegelwaal bij Nijmegen stond zo laag dat men waarschijnlijk bang was dat er meer gewandeld dan gezwommen zou worden. Voor de blauwalg was het echter nog meer dan genoeg water. Kortom, zwemmen werd 'm niet. Wij kregen daarvoor in de plaats een run-bike-run-bike-run. Zou houd je je toch een beetje bezig op de zondag.
Zonder de befaamde roze badmutsen trokken wij dus deze ochtend naar Nijmegen. We plakten onszelf vol met tatoeages, zetten onze fiets in de wisselzone en waren er klaar voor. Starten met een loopje is voor iedereen een beetje wennen. Zo ook voor de organisatie, die geen idee had waar wij nou het beste zouden kunnen starten met ruim 60 dames. Het werd ergens op een hoekje waar het parcours ongeveer een meter breed was. Wel werden we gewaarschuwd op te passen voor paaltjes en andere obstakels in de eerste meters.
Het ging meteen hard. Marleen had zich voorgenomen bij de kopgroep te blijven. Dat lukte gedurende de hele race, bleek achteraf. Laura en Lotte zaten stevig verankerd in het middenveld en konden dus ook mooi gebruik maken van dezelfde fietsgroepjes. Zelf liep ik te langzaam om nog bij een fietsgroepje te kunnen aansluiten, want het gaat er in de eerste divisie hard aan toe!
Tijdens mijn tweede loopronde maakte ik nietsvermoedend het keerpunt toen mij ineens zo'n 80 losgeslagen mannen tegemoet kwamen denderen! Een minuutje later waren zij ook gekeerd, en voor zover je voordeel kunt hebben van slipstream bij het lopen ging ik heel even vanzelf dankzij deze kudde. Toen weer fietsen. Nu ook de mannen op het parcours waren bleek een fietsrondje van 3,3 (!) km toch wat krap. In mijn laatste ronde zag ik helaas mannen afgevoerd worden door de ambulance. Wij waren gelukkig klaar met fietsen. Marleen was zelfs al helemaal klaar en als 2e over de finish gekomen! Ik moest nog één rondje lopen. Lotte zat Laura op de hielen waardoor ze vrijwel gelijk over de finish kwamen. Ondanks mijn vooraf voorspelde vierde teamplaats nog even m'n best gedaan om enkele dames in te halen.
Na de race werden wij onthaald door onze supporters die voor heerlijke versnaperingen hadden gezorgd. Ook de mannen begonnen zich, toen nog nietsvermoedend, op te maken voor hun race. Tevens werd er druk gerekend: de promotie bleek niet gelukt, maar zouden we nou wél of niet op het podium komen? Ook dat bleek niet het geval met een 8e plaats voor vandaag. Het eerste jaar in de eerste divisie heeft de dames uiteindelijk een hele mooie 6e plaats opgeleverd!

Na onze vorige wedstrijd in Amersfoort twee weken geleden heb ik het plezier te mogen melden dat vandaag alle vier de deelnemers de finish gehaald hebben.
Al een hele week houden alle deelnemers nauwlettend het weer in de gaten, omdat aangekondigd werd dat het regenachtig zou worden. Bij aankomst op locatie bleek de weg droog en mochten we het 3e divisieteam jaloers aankijken, omdat ze stalend weer hadden tijdens hun hele wedstrijd. Tijdens onze wedstrijd hebben we het gelukkig ook goed droog gehouden op twee kleine miezerbuitjes na.
In Roermond stond de dubbele supersprint op het programma bestaand uit 250 meter zwemmen, 10km fietsen en 2,5km lopen na het lopen was het weer onze badmuts en zwembril op en direct weer te water voor nogmaals 250 meter zwemmen, 10km fietsen en 2,5 km lopen. Tijdens deze wedstrijdvorm mocht er gestayerd worden wat gelijk zorgde voor een heel ander wedstrijdverloop en gevoel.
Guido Jonkers miste op 5 seconden net de eerste grote fietsgroep na het zwemmen en kwam na een Chasse patate van 5km terecht in de 2e fietsgroep na veel energie verspilt te hebben om in de eerste fietsgroep proberen te komen werd de rest van de wedstrijd een overlevingsgevecht. Ondanks dat kwam hij door twee goede prestaties tijdens het lopen tot een 15e plek.
Mark van Aert mocht na zijn favoriete zwemonderdeel beginnen aan de wedstrijd op een 53e plek. Door een aantal goede loop en fietsonderdelen wist hij op te klimmen tot het linkerrijtje (36e).
Micheal Gommeren die na een ongeluk op de fiets een paar weken geleden toch aan de start stond vandaag! Chappeau! Hij kwam degelijk goed uit het water, maar kwam daarna tijdens de eerste 5km fietsen niet in zijn flow en kon daardoor niet lekker aanhaken bij verschillende fietsgroepen. Het lopen waar hij heel erg door trainingsachterstand tegenop keek, ging veel beter dan verwacht. Dit resulteerde in een 67e plek. Volgend jaar zal Micheal zeker weer fit zijn en een vaste waarde voor ons team zijn!
Rafael Fernandez Valbon vorige week nog overgehaald om ons team volledig aan de start te laten verschijnen! Voor Rafael betekende dit zijn debuut voor de divisieteams van de Triatlon Verenging Breda. Zijn doel was vandaag om niet als laatste over de finish te komen en daarin is hij glansrijk geslaagd, hij wist nog 2 atleten achter zich te houden. Hopelijk versterkt Rafael ook volgend jaar één van onze divisieteams!
Deze uitslagen resulteerde in een 11e plek voor het team in deze dubbele supersprint, ons beste resultaat dit jaar!
Hiermee is het team dit jaar 15e geëindigd en daarmee mogen we volgend jaar weer de Triatlon Vereniging Breda vertegenwoordigen in de 2e divisie!
Nog een extra speciale dank voor de openwaterjas van Anouk voor het warmhouden van ons op deze frisse dag.

Na een lange zomerstop mochten de mannen van TVB2 afgelopen zaterdag weer aan de bak in de teamcompetitie. Mark, Sam, Jan en Tom mochten deze keer de eer van onze vereniging verdedigen en deden dat vol overgave.
De weersvoorspellingen beloofden niet veel goeds, 10 graden en regen bij de start 's morgens om 9 uur. Dus met lichte tegenzin werd er afgereisd naar Roermond, een afsluiting van de A2 zorgde er ook nog voor dat we met enige vertraging in Limburg aankwamen. Er kon nog net op tijd worden aangesloten bij de briefing, iets wat zeker nodig was gezien het feit dat het deze keer om een dubbele supersprint ging. 250 meter zwemmen, 10 kilometer fietsen, 2,5 lopen dan dezelfde riedel nog een keer. Bij deze briefing werd voor de verandering eens verteld dat stayeren wel is toegestaan. Voor alle teamleden was dit een nieuw concept, dus de wissels werden voor de start gezamenlijk nog een keer doorgenomen. De watertemperatuur bedroeg 20 graden, er mocht dus met wetsuit gezwommen worden. Gezien de buitentemperatuur erg verleidelijk maar met het oog op zo snel mogelijke wissels werd door alle teamleden besloten lekker zonder te zwemmen.
Tegen 9 uur kwam er toch een waterig zonnetje door en klonk het startschot voor de eerste 250 meter zwemmen, deze afstand zwemmen met 100 atleten tegelijk is het concept voor totale chaos. Duwen, trekken, schoolslag en bijna verzuipen was het resultaat. Mark, Jan en Tom houden hier niet van en kwamen redelijk laat uit het water. Sam had zich goed weten te handhaven in het midden van het veld. Bij het fietsen begon de opmars van Mark en Tom, al vrij snel haalden zij Sam in, helaas kon hij daarbij niet aanpikken. Tom kwam als eerste aan in T2 op de voet gevolgd door Mark, laatstgenoemde wist met een sterk looponderdeel zichzelf flink wat posities naar voren te werken in het veld. Ondertussen waren ook Sam en Jan aan hun minst favoriete onderdeel begonnen. Sam had nog wat extra energie nodig dus die besloot halverwege zijn ontbijt nog een keer achterstevoren te nuttigen. Dit luchtte op waardoor hij sterk door kon lopen. Ook Jan had een lekker looptempo te pakken, hij gaf naderhand aan nog nooit zo snel gelopen te hebben. Na het looponderdeel alles dus nog een keer opnieuw, de tweede keer zwemmen beviel alle heren beter, Mark en Tom wisselden ongeveer gelijktijdig op gepaste afstand gevolgd door eerst Sam en vervolgens Jan. Mark wist met fietsen bij een mooi groepje aan te sluiten, na een uiterste krachtinspanning lukte Tom dit net niet, waardoor hij in de 'chasse patat' kwam te zitten. Ook voor Sam en Jan werd het tweede fietsonderdeel een eenzame strijd, wat toch balen is als je dan een keer mag stayeren. Mark kwam dan ook als eerste van de fiets, maar door een snelle wissel (loopschoenen aan op de fiets) begon Tom als eerste aan het lopen. Hij voelde al vrij snel de hete adem van Mark in zijn nek en na 500 meter kwam hij dan ook als een speer voorbij! Sam en Jan bleven strijden voor hun posities en wisten ook beiden een mooi resultaat te boeken.
Mark finishte als 46ste, Tom als 53ste, Sam als 86ste en Jan behaalde een 92ste plaats. Goed voor een 23ste plaats in de teamrangschikking.
Volgende week vindt de laatste wedstrijd plaats in Nijmegen, gezien de lage waterstand in de Spiegelwaal is dit een Run-Bike-Run geworden. Weten de heren van TVB2 degradatie te voorkomen?

Gisteren waren weer de jaarlijkse clubkampioenschappen van de TVB. Dinsdag en donderdag werd er al 500 m gezwommen in het zwembad, waarna gisteren de atleten mochten starten op volgorde van de gezwommen tijd. Op de wielerbaan werden 12 rondes gefietst (18 km) en 7 rondes buitenom gelopen (4.2 km). Guido Jonkers en Marleen van Roessel mochten zich tot kampioen laten kronen en gingen met de bekers naar huis. Ook de jeugd deed een kortere versie, waarbij Nout en Liva clubkampioen werden. Na afloop was er een borrel. Het was een leuke en gezellige middag! Dank aan de vrijwilligers voor de goede samenwerking en sfeer! En bedankt activiteitencommissie en Wim voor de organisatie! Volgend jaar weer en dan hopelijk met wat meer deelnemers!

Uitslapen was er niet echt bij afgelopen zondag met het geplande vertrek om 8:00. Het is me nog wel gelukt om er nog een Brabants kwartiertje bij te smokkelen door mijn eten te vergeten. Wegens blauwalg was het een run-bike-run geworden (2,5 km-20 km-5 km met massastart). Hierdoor waren de verwachtingen in de auto toch wat hooggespannen. Zeker ook t.a.v. de jury aangezien de eerste km's van het fietsparcours erg smal is met krappe bochten en stayeren niet is toegestaan. In Amersfoort aangekomen was de sfeer relaxt, lekker temperatuurtje met een zonnetje erbij. In wisselzone alles klaargezet, doorgenomen hoe we de wisselzone door zouden komen bij elke fase en wat handige herkenningspunten zijn. Beetje warmlopen en op naar de start. Direct was het volle bak de eerste 2,5 km in. Vervolgens met zijn allen de wisselzone in. Nadat Guido zijn fiets pakt, merkt hij het gelijk.. Lek!! Met een teleurgesteld gezicht sjokt hij terug terwijl een horde opgeschoten wild langs hem voorbij sjeest. Met de aanblik van Guido raakt Sander in paniek van de gedachte dat zijn resultaat daadwerkelijk gaat tellen. Hij vertrekt met zijn fiets zonder de juiste accessoires, gelukkig komt hij daar snel achter. Op het nauwe fietsparcours wat twee rondes van 10 km telde ging het hard. Het veld dromde samen in een paar grotere groepen, waardoor het een soort van stayer wedstrijd werd. In onze groep werd geen kaart uitgedeeld. Sander, ineen groepje van 2, had minder geluk. Hij mocht even bekomen van de inspanning in de penaltybox. Met het zuur al flink in de benen, was het lopen op het tandvlees. In de laatste km haalde Mark van Aert mij (Tom) in en finishten we als 30ste en 31ste. Sander kwam als 52ste over de streep en had hiermee zijn nachtmerrie voltooid. Al met al een mooie dag, een mooi resultaat (12e plaats overall met het team) en goed aangemoedigd door de supportcrew. We bleven nog even om als supporterscrew de rest een hart onder de riem te steken. Mark Bos, Stijn van Gils en Bart Seijnder op de OD, evenals Robbie Kerremans en Sean Haanskorf.
Ook nog een eervolle vermelding voor Stan Verberk, hij won op dezelfde dag de ¼ triathlon in Eindhoven in zijn leeftijdscategorie (50+).

Op zondag 11 september is het weer tijd voor de jaarlijkse clubkampioenschappen voor alle leden met na afloop een drankje!
De clubkampioenschappen zullen plaatsvinden volgens het gebruikelijke concept.

Op dinsdag 6 of donderdag 8 september zwemmen de deelnemers 500 meter in de Wisselaar (tijdens de training, eerste week na de vakantie). De uitslag van het zwemmen zal de startvolgorde van het fietsen bepalen. Het fietsen en hardlopen zal op zondag 11 september plaatsvinden op de wielerbaan. De senioren fietsen 12 volledige rondes (ca. 18 km) en lopen aansluitend 7 buitenrondes (ca. 4,2 km).

Ook jeugdleden kunnen meedoen. De afstand is afhankelijk van de leeftijd. Het zwemmen voor de jeugdleden zal plaatsvind en in Sonsbeeck op woensdag 7 september. Op zondag 11 september fietsen en lopen zij op de wielerbaan.

Na het afronden van de clubkampioenschappen en de prijsuitreiking is er nog gelegenheid om te blijven voor een drankje met wat kleine hapjes op de wielerbaan. Er is gelegenheid om te douchen en om te kleden in de kleedkamers van de wielerbaan. Deelname aan de clubkampioenschappen is gratis.

Het programma voor 11 september ziet er als volgt uit:
15.00: start clubkampioenschappen (fietsen en lopen) senioren.
16.30: start clubkampioenschappen (fietsen en lopen) jeugd.
17.00: prijsuitreiking met aansluitend een drankje.

Ben je er bij op 11 september? Geef je dan zo snel mogelijk op (uiterlijk 6 september) door een mail te sturen naar carinvanharen@gmail.com. Vermeld bij de aanmelding het volgende:
- of je op dinsdag of donderdag het zwemonderdeel zal doen.
- welke leeftijd je hebt (voor de leeftijdscategorie).

Voor de organisatie van de clubkampioenschappen kunnen we wat hulp gebruiken. Dus doe je niet mee maar wil je wel komen helpen, laat het ons weten.
We hopen jullie allen te zien op deze gezellige middag!

We gaan een paar dagen voor de wedstrijd al naar Denemarken om nog een beetje vakantie te hebben voor de wedstrijd. Op donderdag voor de wedstrijd komen we aan in Kopenhagen en nemen we onze intrek in een hotel dichtbij de start van de wedstrijd. De voorbereidingen voor de wedstrijd zijn al in volle gang. De boeien van het zwemparcours liggen al in het water. Op vrijdag mijn spullen opgehaald en het fietsparcours met de auto verkend. Ik heb deze wedstrijd in 2016 al eens gedaan en volgens mij is het parcours hetzelfde gebleven, maar is altijd wel weer even fijn om het parcours weer te zien. Vandaag hebben we nogal wat regen gekregen, de voorspellingen voor de wedstrijddag van zondag zijn droog en 24°C. In de avond nog even een stukje hardgelopen om de benen nog even te prikkelen. Op zaterdag de spullen ingeleverd voor de wedstrijd, met een speciale aandacht voor de loopspullen omdat deze tas naar een andere parc fermé wordt gebracht en deze op de zondagochtend niet meer te bereiken is. De fiets op zijn plekje hangen en bij de uitgang nog mijn chip in ontvangst nemen, de laatste voorbereidingen doen en nog even wat koolhydraten stapelen en proberen wat te slapen voor de wedstrijd kan beginnen. De wekker gaat om 4.45u en na een snel ontbijt naar de start gelopen, hier is het alweer een drukte van jewelste. Na mijn bidons te hebben geplaatst en mijn banden te hebben opgepompt is het nog een geruime tijd wachten. We kunnen in de lagune een beetje inzwemmen, het water heeft een temperatuur van 20.3°C volgens de organisatie, dus gelukkig met wetsuit zwemmen. Dan het startvak in, ik mag starten in de derde groep met een verwachtte zwemtijd van 1.12-1.17, dan ineens sta ik voor de start. Dit ging iets te snel, want ik heb mijn horloge nog niet eens aangezet, toch snel gedaan en dan begint IM Kopenhagen voor mij. We zwemmen een stuk rechtdoor en maken dan een rechterbocht, ik haal de eerste atleten van de vorige groep al in. Dan onder de eerste brug door, ze hebben op de bruggen de afstanden gehangen zodat we weten hoever we op het parcours zitten. Bij de volgende brug doemt het keerpunt op, hier is het een enorme soep van zeewier. Door de atleten voor mij zijn de planten losgeraakt en drijven deze lekker in het water en vertroebelen het water. Na het keerpunt is het weer wat dieper en is het zicht weer beter, we passeren weer dezelfde bruggen en zwemmen naar het andere uiterste punt. Onderweg nog een passage met veel zeewier en dan naar de boog om het zwemmen af te ronden. Dan na 1.05.36 weer op de kant, zo snel ben ik niet vaak geweest, mijn garmin geeft wel 150m te kort aan, maar dat kan ook liggen aan het feit dat de GPS nog niet gevonden was bij de start. Dan snel mijn fietsspullen pakken en wisselen. Mijn spullen weer in de tas stoppen en in de juiste container gooien, mijn fiets pakken en een stukje lopen voordat we mogen opstappen en beginnen aan het fietsonderdeel. Het eerste gedeelte is niet heel erg bijzonder, behalve dat er net achter mij een hond losbreekt en net voor een andere triatleet oversteekt. Verder de eerste 15 km over industrieterrein en door wat stadswijken van Kopenhagen. Dan komen we op het rondje van ongeveer 75 km, het voert eerst 25-30 km langs de kust. Aan de grootte van de huizen te zien wonen hier de mensen die wat meer verdienen. Het is een mooie glooiende weg met erg goed asfalt, wel hier en daar een putdeksel, waardoor ik ook een van mijn bidons verlies. Na een linkse bocht gaan we het binnenland in en hier is het draaien en keren en ook erg glooiend. Bij de tweede verzorgingspost pak ik weer een nieuwe bidon en wat energiegels. De route loopt door dorpjes en langs de velden, soms moeten we een drukkere weg oversteken, maar overal staan mensen om het verkeer te regelen. Dan komen we op een brede provinciale weg te rijden, deze heeft ook wel wat hoogtemeters en bovenop een heuvel is weer een verzorging en staat mijn vriendin om me aan te moedigen, iets wat ik totaal niet had verwacht. Gelukkig staat ze een stuk van de grote mensenmassa verwijderd, ik groet haar en vervolg mijn weg. We rijden een paar km'ers over een snelweg en vervolgens kunnen we de tweede ronde ingaan. Weer langs de kust en door het binnenland, ik merk dat ik mijn tempo niet meer kan volhouden, misschien door de wind die is toegenomen of gewoon door het feit dat ik vermoeid raak. Verder niet veel te melden in deze ronde, gewoon blijven malen zodat de pedalen rond blijven draaien. Bij de splitsing kies ik nu om richting de finish te rijden, we rijden zo'n beetje dezelfde route. Alleen de laatste paar km'ers zijn iets anders want we finishen in het centrum. Even verderop zie ik de atleten al lopen die bezig zijn aan het laatste onderdeel, voor mij zit het er na 5.10u ook op en geef ik mijn fiets aan een vrijwilliger die hem ergens in een rek gaat plaatsen. Mijn tas met loopspullen pakken en dan kan de marathon beginnen, fietsspullen weer in de tas en de tas weer netjes in het rek hangen en het hardlopen kan beginnen. Eerst richting de finish, daarna het eerste haarelastiekje ophalen en vervolgens weer terug richting het centrum. De eerste km'ers gaan veel te hard, ik kan mijn tempo niet goed vinden, we lopen door Nyhaven met de mooie gekleurde huizen, wat is het hier een drukte van belang, maar hier lopen fietsparcours en loopparcours (2x) langs elkaar Hier zit ook mijn vriendin me weer aan te moedigen. Vervolgens langs het koninklijk paleis, kleine zeemeermin (kunnen we vanaf het parcours net niet zien) en vervolgens over een soort dijk (waaraan grote cruiseschepen aangemeerd liggen) waar aan het einde het keerpunt ligt. Mijn tempo fluctueert heel erg en ik heb ook al enkele stukken gewandeld, bij elke verzorgingspost probeer ik wat te drinken en energie binnen te krijgen. Dan weer terug naar de finish en het tweede rondje in, deze ronde gaat nog wat langzamer en dat is eigenlijk ook met de volgende twee rondes aan de hand. Ik heb inmiddels wel de ervaring dat de finish heus wel gehaald zal worden. Mijn marathon loop ik uiteindelijk uit in 4.25u en finish de wedstrijd in een tijd van 10.51u, daarmee ben ik 36 minuten langzamer dan dat ik in 2016 was. Op zich ben ik tevreden met de tijd, maar zeker niet tevreden met het looponderdeel, zoals ik dat de laatste paar wedstrijden laat zien. Maar mijn 34e finish van een hele triathlon is een feit en ik ben er nog niet klaar mee, kijken of het lopen toch weer terug op niveau kunnen brengen voor een volgende wedstrijd. Dat zal dan zeker niet meer in dit jaar zijn.

Toen Marleen vroeg of ik een stukje wilde schrijven over de halve van Maastricht zei ik dat ik dat alleen wilde doen als ik zou finishen. Nou das dus gelukt!
Het was mijn eerste halve triatlon dus ik was best nerveus bij de start. Je kent dat wel zo'n kriebel in je buik, beetje misselijk zelfs, het gevoel dat je de hele tijd nog even naar de wc (ranzige dixie) moet. En de vraag... waarom wil ik dit ook alweer? Herkenbaar? Aan de vele strakke koppies om mij heen wel.
Dan is t altijd fijn om een beetje afleiding te hebben. Dus super leuk om Carin, Dennis en Sam te treffen. Ff nog kletsen, foto maken en wat aanmoedigen ontvangen.

Gelukkig ging het zwemonderdeel door want er was sprake van wat blauw alg in t water maar de waardes bleven onder de norm.
Iedere 5 seconden mochten er 2 deelnemers starten. En er stonden vlaggen met de geschatte zwem tijd. Maar dat had niet iedereen door waardoor er dus veel relatief langzame zwemmers vooraan lagen.
Ik heb heerlijk gezwommen. Het was niet te druk. Het water was aangenaam warm, groen van kleur en smaakte niet heel vies.

En toen begon het fietsen waar ik als een berg tegenop zag. Hard rechtdoor lukt me redelijk maar bochten, bergen en afdalen vind ik spannend en moeilijk.
Ik kan hier t beste kort in zijn: het was bijzonder pittig. Ik heb mijn best gedaan om ook te genieten van t mooie Limburgse landschap, dat lukte soms.

Ik was super blij dat ik het fietsonderdeel kon afsluiten. Met een lichte twijfel over de kwaliteit van de bovenbenen na t fietsen ben ik gewoon op gevoel gaan lopen. En wauw dat ging goed. Ik kon goed tempo houden. Genoot van de drukte langs het parcours en de muziek. Nog een gelletje erin, beetje water bij de drank post en gaan. Inmiddels stonden ook mijn man, zoon, broer, schoonzus, neef en nichtje langs de lijn. Dat leverde wel ff kippenvel tot aan m'n kruin op die aanmoedigen. En dan die finish, wat een feest! Zo fijn dat al die trainingen dan leiden tot het gewenste effect ( dank aan sportcoach Karen) de eindstreep over. Koude natte sponzen in je nek, medaille om en benen die niet meer willen.. En mega gelukkig!
En toch roep ik nu: dit was 1x en nooit meer..

Afgelopen zondag was de Hageland Power Triathlon in Aarschot, een triatlon over de 1/3 afstand met 2.000 meter zwemmen, 60 km fietsen en 15 km lopen, telkens op een lastig, golvend parcours. Mark van Aert en Marleen hadden besloten om naar onze Zuiderburen toe te reizen voor deze mooie triathlon. Van te voren was er nog een discussie of we de wetsuits thuis konden laten, maar met een watertemperatuur van 23,8 graden mocht het wetsuit toch aangetrokken worden. (Bij lange afstanden staat de grens op 24 graden). De tweede wisselzone lag 11 km van de eerste wisselzone af, dus nadat we onze schoenen hadden neergezet, togen we op de fiets voor een inrijrondje naar de start. Daar aangekomen hadden we nog ruim een uur voor de start, dus zochten we de schaduw op.

Na 33 minuten kwam Marleen als tweede dame uit het water. Mark had nog even de tijd genomen om wat foto's te maken (helaas nog niet ontvangen door de webredactie) en zette 10 minuten later de achtervolging op de fiets in. 3 rondjes op de fiets door het glooiende landschap met af en toe een pittig klimmetje, waarbij het binnenblad wel gebruikt moest worden. In het zadel raasde Marleen hard naar voren en haalde haar Belgische concurrente in het 1e rondje al in. Ook Mark fietste erg sterk en haalde de éne na de andere fietser in. Afsluiter waren 3 rondjes lopen met in elk rondje een kilometer klimmen waarvan het steilste deel 12% was. Gecombineerd met de warmte een mooi, maar pittig parcours. Marleen mocht na 3:30 uur het lint boven haar hoofd tillen als winnares bij de vrouwen (35e overall). Mark kwam als 45e over de finish. Volgende keer zal hij nog wel een eindprint inzetten, want de onderlinge strijd op het looponderdeel werd nu in het voordeel van Marleen beslecht.

Al met al was het een mooie dag en een aanrader om volgend jaar met meer TVB-ers te starten! Over het prijzengeld werd nog lang nagepraat.

Op vrijdag 8 juli was het dan eindelijk zo ver: Het kamp van de TVB jeugd stond eindelijk op het punt van beginnen! In het voorjaar was dit kamp al aangekondigd maar de leiding (Claudia en ik, Mark) hadden de locatie tot enkele weken voor vertrek geheim gehouden. De reis ging naar Camping Ons Buiten in Oostkapelle. Een mooie omgeving om lekker te genieten van zee, strand en bos en een ideale plaats om lekker te trainen. Over dat laatste dachten de kinderen wel anders...

Voor vertrek werden er speciaal bedrukte TVB truien met naam uitgedeeld. Hierdoor konden we de roedel kinderen op de camping gemakkelijk terugvinden en hadden we een mooi geheugensteuntje mochten we de namen niet meer herinneren na een glaasje wijn teveel. De autoreis verliep voorspoedig. Met 6 jongens (Raf, Boaz, Noud, Thijs, Bram en Mees) en één meisje Liva verdeelt over twee auto's togen we naar Oostkapelle. Liva als enige meisje staat zonder problemen haar mannetje tussen alle jongens en de sfeer was direct opperbest. Bij aankomst hebben Claudia en ik een poging gedaan de heren en dame zelf hun bed op te laten dekken en alles een beetje een plaatsje te geven. Al snel kwam Claudia tot de conclusie dat op pad gaan met zoveel mannen niet meevalt en zag ze in dat opgeruimde huisjes een utopie waren. De bende werd per uur groter... Op de camping waren volop activiteiten: een zwembad, grote speeltuin, en lekker veel ruimte. Kortom: alle ingrediënten om samen de hort op te gaan. Dat deden de kinderen dan maar ook al te graag maar om kwart voor elf vond de campingbaas het kabaal toch wel welletjes en werden de kinderen vriendelijk maar dringend verzocht de trekkershutten op te zoeken.

Op zaterdag hadden we wilde plannen gemaakt om een mooie zwemtraining te gaan houden. De kinderen hadden, na een erg kort nachtje, hele andere plannen en wilde eerst naar het zwembad en nog even rondhangen op de camping. 's Middags gingen we dan alsnog op pad. De harde wind maakte het toch wel wat gevaarlijk om een echte zwemtraining af te werken. Daarvoor in de plaats was een bezoek aan het strand en spelen in de erg hoge golven een prima alternatief. Een goed sportmaal bij de friettent gevolgd door een ijsje was daarna het ideale krachtvoer voor onze triatleten in de dop.

Op zaterdagavond werd nog eens even de camping goed op stelten gezet. Gelukkig stonden de trekkershutten ver van elkaar en kon er binnen nog lekker worden gekletst zonder dat de buren er al te veel last van hadden. Iets na 1 uur in de nacht vonden Claudia en ik het echt wel welletjes en werd het tijd om het bed op te zoeken. Van de kinderen hebben we de andere ochtend vernomen dat het nog lang onrustig is gebleven en dat de meesten de klok van 3 uur ook nog hadden gezien.

Door deze nachtelijke escapades begon de zondagochtend rustig en ook best wel laat. De 'kampleiding' was daarom nog even in de stress om op tijd orde in de chaos te scheppen in de hoop dat alle spullen aan het eind van de dag weer bij de juiste eigenaar terecht zouden komen. Ook dat kwam uiteindelijk allemaal wel weer goed en dus was er nog tijd voor een duik in het zwembad op de camping. Na een snel in elkaar gedraaide lunch was het tijd om nog één keer naar het strand te gaan om te genieten van een stralend zonnetje. Na wat spelen in de zee waren alle kinderen languit terug te vinden op hun handdoek en lagen ze uit te brakken van twee veel te korte nachten. Hoog tijd dus om weer richting onze thuisbasis te vertrekken. Zo kwam er een einde aan een mooi kampweekend waarin er veel te weinig getraind en geslapen is. Daarnaast is er wel lekker veel gesnoept, gespeeld en is de onderlinge band flink sterker geworden. Kortom, een kamp zoals een kamp hoort te zijn. Met dit eerste kamp is er hopelijk een nieuwe traditie voor onze jeugd geboren. Als het aan de kinderen ligt gaan we in ieder geval volgend jaar weer dus we zullen ons tijdig gaan beraden op plannen voor het volgend jaar!

Al op woensdag begon voor sommigen van ons het Frysman avontuur. Toin en Guus vonden Friesland een mooie bestemming voor hun fietsvakantie en hadden er na drie dagen tegenwind al meer kilometers op zitten dan wij überhaupt hoefden te fietsen. Toen op vrijdag iedereen na een lange reis gearriveerd was en een bordje pasta op had (beter verwend dan verwaarloosd tenslotte), zwaaiden we af voor een slechte nacht en een zeer vroege wekker (4.15).

De volgende ochtend checkte ik gauw nog één keer buienradar (daar had ik inmiddels eigenlijk een verbod op) en na het ontbijt reden we richting het Reaklif, het epicentrum van deze dag. Het IJsselmeer golfde al flink, maar daar maakten wij ons niet al te druk om. Om 7 uur klonk het startschot en doken Jan-Peter, Arnoul en ik de golven in. Voor onze Master was dit hele triatlon nummer 33, dus die maakte zich sowieso nergens druk om. Onze debutant had wat meer zenuwen, maar het zwemmen is wel zijn onderdeel. Hij woont niet voor niks bijna in de Mark. Als 5e uit het water, een zeer sterke start!

Het fietsrondje moesten we 4x afleggen maar was verre van saai. Een prachtig, licht glooiend landschap. Wel wat veel wind, vooral op de dijk langs het water. Ik kon met moeite voorkomen dat ik weer in het IJsselmeer belandde. Tijdens het fietsen verloor Arnoul al gauw de opgebouwde voorsprong toen Jan-Peter als een kanonskogel voorbij kwam. Zelf heb ik de beide mannen uiteraard heel de dag niet meer teruggezien.

Ondertussen moedigden onze supporters ons de hele dag fanatiek aan (Dennis, Toin, Guus, Kitty met zus en hond en mijn eigen zusje). Patricia was actief als vrijwilliger en kwamen we dus ook regelmatig ergens tegen.

Na het fietsen natuurlijk nog een paar (6!) rondjes lopen. Ook met lopen door de polder was de wind stevig. Voor Eneco een goede dag, maar maar voor ons had het ietsjes minder gemogen. Maar....na korte of wat langere tijd was daar dan toch de finish! Uit handen van Patricia ontvingen wij onze blingbling kermismedaille. Iedereen blij en tevreden, moe gestreden en benoemd tot ware Frysman (leaver dea as slaef).

Het was een mooi weekend in het Friesche land. Zeer goed georganiseerde race, kleinschalig en ontzettend gezellig. Oant moarn!

Graag willen we als activiteitencommissie weer een avondje organiseren waarin we met zijn allen een drankje doen in de stad. Dit willen we doen op vrijdag 22 juli, verzamelen om 20.00 uur voor de Irish Pub.
We hopen jullie allen te zien dus zet het alvast in de agenda! De activiteitencommissie

Mijn absolute thuis-thuiswedstrijd, dus ik was stiekem heel blij dat ik anderhalve maand geleden als reserve werd ingeschakeld. Kwam voor het team woensdag nog een paniekmomentje bij, met een teamcaptain die tante Corrie op bezoek kreeg. Dat gat werd gelukkig snel opgevuld en zo togen we vol goede moed naar het Heuvelland. Lars had het parcours van de week al uitvoerig verkend, en ikzelf maakte van de gelegenheid gebruik om bij mijn ouders te slapen, zaterdag een rondje te fietsen en wat inside informatie op te doen over de watertemperatuur. Vanochtend Jan en Mark de briefing gegeven over het parcours, zelf verrast worden dat we linksom moesten zwemmen en eigenlijk twijfel ik nog steeds of het nu wel of geen wetsuit-swim en stayerwedstrijd was.

Met zwemmen een beetje uit het gedrang proberen blijven, en na de tweede boei een paar voeten gevonden die me netjes naar de finish brachten. De langste wisselzone van het jaar overleven, en lekker fietsen! Alle gekke bochten, de Slingerberg en een kasseistrook later schoenen wisselen, Marleen (in de kopgroep) ontwijken, en hollen voor wat je waard bent. 5:11/km vond ik niks om over te klagen, als je de warmte (niet te vergelijken met Oss natuurlijk) en een dubbel zittende binnenzool meetelt, en uiteraard een verre van vlak parcours (het blijft Limburg natuurlijk). Lars na T1 niet meer gezien, Mark kwam na 2 km lopen voorbij met zo'n tempo dat ik er een verkoudheid aan heb overgehouden. Getwijfeld om bij de brouwerij het terras op te duiken, maar ja, alcohol staat op de dopinglijst en ik moest nog rijden...

Finish in 1:24:03 met een 80e plek individueel en een 22ste plek als team!
Lars liet bij zijn debuut zien een mooie toekomst te hebben (die raken we binnen 2 jaar kwijt aan TVB1), Mark deed wat Mark goed kan, hard lopen, en Jan maakte, als invaller, zijn rentree en ging als tevreden man terug naar Breda.

Na een korte rustweek stond afgelopen zaterdag Stein op het programma voor het dames team van de TVB. Bij de start zwom Marleen al snel voorin en kwam als eerste dame het water uit. Laura, Rinske en Lotte zwommen met zijn drieën ook mooi in een treintje. Waar we dachten in Rotterdam al een lange wisselzone te hebben, overtrof deze wisselzone toch wel alles. Het fietsen was over een mooi en technisch parcours, met kasseien en de beruchte slingerberg. Marleen heeft hier de strijd beslist, door aan de voet van de klim met flink vermogen omhoog te stampen. Zo kon ze een gaatje slaan ten opzichte van de kopgroep en dit gaatje uitbreiden op het lopen, wat een 1e plaats voor haar heeft opgeleverd! We verheugden ons op een lekker vlak loopparcours, maar niets was minder waar. Moe en voldaan zijn alle dames over de streep gestrompeld en hebben zij een mooie 5e plaats met het team behaald!

Zaterdagochtend 25 juni was het weer zover: de triathlon van Oud Gastel. Naast Terheijden toch wel 1 van de klassiekers van West Brabant en omstreken. Ook dit jaar was de TVB weer met een grote afvaardiging naar Oud Gastel gekomen voor de 1/8, 1/4 of 1/3 afstand: Carin, Dennis, Guido, Eric, Michiel, Jan, Sam, Tom, Jan Peter, David, Hans, Vera en ondergetekende (Paul). Sommige waren gestart in de vroege serie, sommige startten in de uitslaapserie.

De eerste uitdaging was het inrichten van de 2 wisselzones. Jan Peter was zijn bidons vergeten maar die werden keurig na geleverd. Voor de zwemstart riep speaker Wim enthousiast, tussen de regenbuien door, dat het al wat droger werd maar daar merkte de deelnemers bijzonder weinig van. De watertemperatuur was 22,6 dus het was een non-wetsuit swim. Paniek bij velen maar niet bij de TVB-ers, want die waren hierop optimaal getraind. Ook wel een bijzondere uitzondering voor personen > 60 jaar, zij mochten wel een pak aan.

We waren blij toen we in het warme water lagen want buiten in de regen was het bibberen. Zonder enige vooraankondiging klonk het startschot terwijl iedereen in het water nog een beetje aan het buurten was, maar we waren in ieder geval weg ! Het fietsparcours was in de regen wat chilly in het begin maar zodra de zon erdoor kwam, was het genieten. Omdat de series beperkt waren in het aantal deelnemers was het soms wel 'alleen in de polder' maar als je weer een vrijwilliger tegenkwam (hulde !) wist je dat je goed zat. Naast elkaar aanmoedigen op het fiets- & loopparcours was Wim er ook om zijn pupillen voort te stuwen. Buiten dat de condities niet ideaal waren, zijn er toch weer veel PR's gezwommen, gefietst en gelopen.

Nadat iedereen de finishlijn was gepasseerd werd er nog gezellig na gekletst in het zonnetje en ging iedereen huiswaarts met het iconische T-shirt onder de arm.
Volgend jaar weer!

Rondom de Willem-Alexander Roeibaan in Rotterdam (Marleen wel bekend gebied) vond gisteren de tweede wedstrijd plaats voor de 1e divisie Teamcompetitie. Op het programma stond een Sprint triathlon.

Nadat Rinske afgelopen week al vele dromen gehad had over de triatlon, zoals het vergeten van peperkoek, het te laat zijn voor vertrek, taxi naar huis weg, had ook Marleen vannacht gedroomd dat ze haar racefiets was vergeten en op de vouwfiets moest. Oftewel we hadden er weer veel vertrouwen in. Om de boel te compenseren had Samantha een pak peperkoek meegenomen. Deze doping zorgde voor een goed raceverloop. De wetsuits konden in de auto blijven, inclusief de babyolie. Na de start moesten we ons een weg banen door het algengordijn. Met hier en daar nog een stukje algen gordijn begon ons 2e deel van triatlon. Het lopen naar wisselzone. Dit 2e onderdeel van de triathlon kwam goed van pas zodat we alle meegenomen algen van ons konden afplukken. Na de mega snelle transitie van Marleen sprong Marleen als 2e op de fiets.

Daarna vond de rest van het damesteam het ook wel tijd om te beginnen. Halverwege het parcours moesten we vol in de ankers voor familie gans. Nadat kwik, kwek en kwak eindelijk veilig en ongestoord waren overgestoken zijn de TVB dames zo ver mogelijk naar voren gefietst. Aan de fietshouding moet nog wel gewerkt worden, want 3 van de 4 dames zaten in toerfietshouding. Samantha de teamcaptain heeft Marleen nog kunnen weerhouden van het lopen op het fietsparcours ipv het loopparcours. Tijdens het lopen werden er nog wat high fives uitgedeeld. Lotte en Laura konden gezellig samen lopen en namen dat 'gezellig' wel heel serieus. De campings voor de Marmotte zijn nog net niet onderweg geboekt. Rinske dacht tijdens het lopen alleen aan stroopwafels en cola. Maar gelukkig was er na afloop én cola én Limburgse Vlaai. Kwam in de buurt.

Uiteindelijk is Marleen als 2e gefinisht, Lotte 23e, Laura 25e en Rinske 49e. Dit leverde een knappe 4e plek op voor het damesteam (thanks to de peperkoek) en biedt perspectief voor de resterende wedstrijden. Samantha, Mark, Rob en de ouders van Marleen, bedankt voor de support!

Na onze finish liepen wij snel naar de wissel van de mannen om Sander te zien passeren na het zwemmen. Helaas bleek hij niet te zijn gestart wegens corona. Hopelijk is hij er volgende week weer bij op zondag 3 juli met de 3e wedstrijd voor de 1e divisie in Stein.

Door Michael en Jacco.
Afgelopen zaterdag namen diverse TVB-ers deel aan de Maasdijk Triathlon in Oss. Voor de mannen was dit de tweede wedstrijd van de teamcompetitie. Net als bij de eerste wedstrijd speelde het weer een grote factor. In Arnhem was het (winters)koud, in Oss snikheet. Zowel het tweede als derde divisie team mochten aan de bak bij een 'aangename' temperatuur van zo'n 32 graden. Na koortsachtig overleg werd er door de organisatie uiteindelijk besloten dat de kwart triatlon bleef staan.

In de eerste startserie startte ons tweede divisie team met Jetse, Mark van Aert, Joppe en ikzelf (Michael). Tijdens het zwemmen kwamen Jetse en Joppe op mooie posities uit het water op respectievelijke afstand gevolgd door mij en Mark. Met name voor Mark was het een kwestie van de schade beperken om vervolgens bij het fietsen en lopen veel posities goed te maken.

Jetse, Joppe en Mark reden ondanks de wind op de dijken goed door. Helaas kan ik dit van mijzelf niet zeggen. Het vermoeden bij mij bestaat dat ik recentelijk een COVID besmetting heb gehad en daar nog de verschijnselen van ondervind, aangezien ik al weken ver onder niveau presteer. Maar dit houdt Michael niet tegen om toch de eer van de TVB hoog te houden!

Tijdens het lopen kon Mark toch nog een redelijk mooi tempo aanhouden, ondanks recentelijk een loopblessure te hebben gehad. Onderweg kwamen we Guido Jonkers nog tegen, die voor ons team de rol van (verplicht) assistent jurylid op zich nam. Voor Joppe en mijzelf lag het tempo met lopen helaas iets lager, maar toch kwamen we allemaal weer redelijk voldaan aan de finish. Jetse behield zijn voorsprong op de rest van het team, waardoor hij als eerste TVB-er aankwam, gevolgd door Mark, ikzelf en Joppe. De 20e plaats in competitie was wel wat teleurstellend, maar zagen we vanwege blessures e.d. al wel een beetje aankomen.

Vrij kort na onze startserie mochten de mannen van de derde divisie aan de bak. Voor dit team stonden Sander Rullens (geleend van het eerste team), Tom van de Berg, Niek en Jacco aan de start. Nadat het startschot had geklonken was Sander, zoals verwacht, met de kop mee. Niek en Jacco vonden elkaar bij het keerpunt en hebben gezamenlijk richting de wisselzone gezwommen. Tom volgde op gepaste afstand. Op het fietsparcours vol (warme) tegenwind (volgens Jacco) kon Tom aan zijn opmars beginnen. Sander ging als eerste lopen gevolgd door Tom en Jacco, op zo'n 5 minuten. Voor Niek verliep het fietsen wat minder voorspoedig; een bevestigingsbout was uit zijn zadelpen gevallen waardoor hij het fietsonderdeel met een loszittend zadel heeft moeten volbrengen (Hulde!). Na het afstappen viel zijn zadel in de wisselzone dan ook op de grond. Voor Jacco (en Niek) was vanwege de hitte het lopen geen pretje. Sander en Tom leken er ogenschijnlijk minder moeite mee te hebben. Alle inspanningen leverde een 18e plaats op.

Na afloop van alle divisie startseries was er nog een open serie, ook op de kwart triathlon. Marleen stond hier aan de start en leverde uiteraard weer een topprestatie. Een overwinning bij de dames met een ruime voorsprong en in een tijd waarbij ze in de tweede divisie bij de mannen zeer goede zaken gedaan zou hebben voor het team.

De aanmoedigingen van Ingrid, Guido, Mark Bos en Sam, die samen op de fiets naar Oss waren gekomen, werden door alle TVB-ers ook zeer goed ontvangen. Ook was er support van de kinderen en vader van Jetse en de teams onderling. Door al deze aanmoedigingen hebben de mannen zich er uiteindelijk doorheen gesleept. Waarvoor dank!

De eerst volgende competitiewedstrijd staat zaterdag 25 juni op het programma voor de dames eerste divisie in Rotterdam (Sprint).

Na de zwemtraining vorige week ving ik op dat Marleen, Sander en Guido naar Gilze zouden gaan. Klonk leuk, dus ik schreef me ook in.
Het bleek ineens warm te worden, waardoor ik me afvroeg of ik mijn gestelde doel niet moest aanpassen.
Na het werk en een gehaaste maaltijd toog ik vol goede moed naar Gilze, waar ik onderweg Guido en Sander al spotte.
In Gilze voegde Marleen zich al snel bij het gezelschap. Toen iedereen hun startnummer gehaald had gingen we inlopen op een tempo van hebikjoudaar, maar wat wil je, als je met de crème de la crème van de TVB op pad bent (en ikzelf dus).
Hartslag hoog, lijnbus langs, dus tijd om te starten. De rest vaarwel gezegd en een plekje in het startvak gezocht wat me realistischer leek dan de eerste rij. Naar goed gebruik ging mijn eerste kilometer een stuk harder dan de bedoeling was, waarbij ik mezelf nog even voor hou dat die bergaf liep... Het tempo iets laten zakken, waarbij de hoop was dat ik niet te veel verval zou hebben, wat me met 21 seconden tussen ronde 1 en 2 redelijk lukte. Ondertussen liepen voor in het veld Sander naar een derde plaats overall (1e M35), Guido eindigde net buiten de top 10, maar wel als 7e Msenior en Marleen werd derde dame overall en 2e Vsenior. Ikzelf kwam als 39e Msenior over de streep in 22:56, precies volgens plan (hoop is hier misschien het betere woord?). Voor mij een mooie opsteker na enkele teleurstellende wedstrijden, zeker in aanloop naar wat er nog gaat komen dit seizoen! 

Afgelopen zaterdag werd de eerste editie van de Zevenbergse trio-triatlon gehouden. Als ik het me goed heb laten vertellen werd deze triathlon gehouden naar aanleiding van de opening van de nieuwe haven in Zevenbergen. Wim van Haperen (basislid bij de TVB) vroeg mij last minute om mee te doen. En zo ontstond er zowaar een erg verrassend TVB-trio met Wim als zwemmer, Richard de Haan (oud triathlon trainer bij de TVB) als fietser en ikzelf (Claudia) heb het lopen op me genomen. Het weer zat ons mee en de ambiance was ontzettend leuk in het dorp. Vooral veel Moerdijkse trio's stonden aan de start. Over die start gesproken, daar kwamen we ineens nog een TVB trio tegen. Vera van As als zwemster, Adwin van As als fietser en Ton Bogerd als loper.

Het zwemparcours was een heel fijn en makkelijk parcours, namelijk 500 meter recht vooruit richting het park fermé en er was een rolling start dus er kon heel rustig worden gezwommen. Vera en Wim hebben top gezwommen waardoor Richard en Adwin nog even een paar rondjes uit de drukte bleven tijdens het fietsen. Het park fermé begaf zich echter niet op een heel handige plek. De zwemmers moesten het fietsparcours oversteken om bij hun teamgenoot in het park fermé te komen. Gezien er in een rolling start werd gezwommen en de 20 kilometer fietsen in 11 rondjes moest worden afgelegd kun je wel raden dat er flink wat onveilige situaties ontstonden. Voor de toeschouwers was het erg leuk om de fietsers vaak voorbij te zien komen. Voor de echte fietsers/triathleten onder ons was dit echter vrij irritant. Het loopparcours was erg leuk want dit waren 4 rondjes dwars door het centrum.

Uiteindelijk is ons team (Wim, Richard en Claudia) als vierde trio geëindigd alleen kan ik niet meer vinden waar het andere TVB-trio is geëindigd. (Ik weet hun teamnaam niet) Misschien kan Ton dit in de comments aanvullen? Waar het vooral om ging was de lol want dat is waar deze triathlon voor staat, en dat is meer dan gelukt! Wie weet volgend jaar weer!

(Een stukje van Mark kan niet ontbreken)
Eindelijk was het weekend waarin het allemaal zou kunnen gebeuren aan de beurt. En dat allemaal omdat ik ooit het project "Helm" had gelanceerd voor een sportieve groep "jonge" mannen met ietwat overgewicht dat uiteraard werd veroorzaakt door het vele zitten tijdens lange werkdagen. De week begon onstuimig door het sterk wisselende weer maar de vooruitzichten voor een grandioos weekend werden steeds beter. Het regenachtige en wisselende weer deed me niets (taperen is het nieuwe toverwoord) en was vooral bezig met het regelmatig checken van de weersvoorspelling.

Op zaterdag mocht ik ook vrijwilliger zijn en heb heerlijk met Dennis en Arnoul (zie ook zijn mooie verslag!) en Paul en Bart en David en vele anderen een handje mogen helpen bij de opbouw van het parcours. Stiekem kreeg ik zo de wisselzone al behoorlijk in beeld. En daar was het natuurlijk om te doen.... Paul en ik hebben de loopbrug verder geperfectioneerd en onder de bezielende leiding van onder meer Wim en Gerrit werden de locaties en de aantallen van de diverse soorten dranghekken nauwkeurig bepaald. We werden verwend met een heerlijke lunch en hebben weer nieuwe gezichten leren kennen en foto's gezien van een voormalig Nederlandse TVB kampioen. Ik heb toch onderschat hoeveel vrijwilligers er nodig zijn om alles in goede banen te kunnen leiden.....

En toen werd het zondag. Na een onrustige nacht - zou de wekker inderdaad zo vroeg af kunnen gaan - ging ik in het ochtendgloren met een volle rugzak op pad. Mijn lijf was wat stram en ik kwam erachter dat het drangheksjouwen daar de reden voor was. Bij aankomst was het parcours volledig opgebouwd met vele linten en de vrijwilligers straalden zelfs op de vroege ochtend. Leuk dat zoveel TVB-vrijwilligers van de partij waren. Arnoul had me zaterdag nog verteld dat je genoeg moet eten onderweg en ook Dennis had me veel tips gegeven. We werden vlak voor de start wel een beetje zenuwachtig van Arnoul die dan weer terugging naar zijn fiets op een paar slokken water op te halen en ons jaloers maakte met zijn gelletje vlak voor de start. Tis natuurlijk altijd spannend om in je thuishaven voor zoveel publiek de lokale eer hoog te moeten houden.

Dennis was stiekem naar de beste uitgangspositie gezwommen bij de startlijn maar ik had hem op tijd weer in de smiezen. Helaas vertrok hij als een raket en heb ik hem nooit meer gezien. Na een beetje zigzaggend regelmatig contact te hebben gemaakt met de medestrijders kwam ik dan eindelijk halverwege. Heerlijk gevoel! Phil had mijn techniek nog heel kort bestudeerd afgelopen donderdag in Galder en als tip gegeven: rustig zwemmen en goed uitademen. Je kunt eigenlijk toch geen tijd winnen bij het zwemmen. Dat had ie goed gezien. Op de terugweg heb ik gecheckt of Arnoul gelijk had dat er betonblokken aan de zijkant lagen. Ik voelde dat dat klopte. Een man op een drijvend gebeuren wees me nog een keer waar ik naar toe moest. Verder zigzaggend was ik nog een paar zwemmers helaas tot last (nogmaals excuus), raar eigenlijk zo ver achter in het veld, en eindelijk zag ik tot mijn grote geluk de contouren van het roeihuis in de verte weer opdoemen. De kramp probeerde ik weg te denken en ook door (nog) rustiger te zwemmen. Iemand (Gerrit?) trok me later op het droge en langzaam aan werd ik weer een beetje mens. Thuis zag ik dat ik toch maar mooi als honderdste het zwemmen had overleefd!

Tja, achteraf vertelde Wim (ik zal de achternaam van Wim hier niet vermelden omdat hij anders wellicht gekoppeld wordt aan mijn zwemprestaties) mij wat de gouden tip is voor het zwemmen in de Mark. Natuurlijk deel ik die tip met jullie maar heb ik hem wat verstopt in dit episteltje zodat vooral TVB-ers in de toekomst relatief sneller zijn dan de rest. Er staat stroming in het water richting Dinteloord en de stroming is in het midden het sterkst. Dus met stroming mee zwem je dus het best uiteraard in het midden. En terug tegen de stroming in zoek je de zijkant op want daar is de stroming het minst sterk. En dan moet je ook nog bedenken waar eventueel bochten en meanders zitten en bepaal je vooraf aan welke kant je terug zwemt. Best logisch eigenlijk maar daar denk ik op een zondagochtend eigenlijk niet over na, maar vanaf nu wel.

Carin had gelukkig mijn nummer ook op mijn hand gezet zodat ik mijn stalen ros best snel weer zag staan. Uiteraard was dat niet superlastig want er stonden ook niet zoveel fietsen meer. Bij het verlaten van de wisselzone zag ik Lisette (vriendin) vlakbij Marieke staan zodat ik mijn eerste aanmoedigingen al snel binnen had. Ik wilde graag alle rondjes binnen de 40 minuten doen en schoot onbedoeld als een jonge hinde uit de startblokken. Hartslag okay maar zag na de eerste doorkomst dat het toch iets te snel ging. Onze praeses Mark had me nog zo gezegd rustig te starten.

Tijdens het fietsen genoot ik van alle aanmoedigingen die de TVB vrijwilligers (Jan-Peter elke ronde 2x!) en Patricia mij toeriepen. Echt heel erg leuk. En Jan bewaakte de boom (was het een boom? het deed me denken aan NAC "als een boom staand aan de waterkant....") bij het keerpunt. Ook heel leuk, er waren ook nog wat sportieve makkers uit mijn vriendenclubje onverwachts opgedoken en mijn fietsmaat Joost en ega Hennie. Supertof. Jullie begrijpen het al, het fietsen ging iets harder dan gepland. Arnoul en Dennis (die eigenlijk de prijs voor beste gesoigneerde fietser had moeten krijgen) zag ik niet vaak op de fiets, die probeerden me te dubbelen. Paul kwam ik wel regelmatig tegen en we begroetten elkaar telkens uitermate beleefd. David zag ik niet zo vaak. Ondertussen zag ik dat Michael de eerste loper vakkundig begeleidde.

Als beginner heb je natuurlijk een beeld in je hoofd van tijden die je zou willen behalen. Ik dacht als ik 30 per uur fiets dan kan ik nog wel 4.30 tot 4.45 per kilometer lopen toch? Dat laatste bleek echter wat lastiger in de praktijk. Maar gelukkig had ik iets harder gefietst dan ik van plan was. Jammer genoeg zag ik al snel dat Paul een verstandige keuze maakte door toch maar niet te gaan lopen. Snel weer topfit worden Paul! Het lopen viel me een beetje tegen. De eerste kilometers waren veel te snel, maar ik werd gedragen door de vele toejuichingen (is dat goed Nederlands?). Ongelofelijk hoeveel TVB-ers zeiden dat ik lekker en ontspannen bezig was, het soepel eruit zag en nog veel meer mooie omschrijvingen. Ik noem er een paar, Samantha, Sam, Stan, Ingrid, Carin, Lars, Jacco, Paco, Tom (die vond ik nog teveel feedback gaf), Laura (die niet zo snel wilde toelichten waarom ze met 1 hand de looprichting aangaf; beterschap!) en uiteraard Marleen (die op verzoek nog een paar mooie kiekjes van mij schoot). Maar ik vergeet er heel veel nu maar ik kreeg echt kippenvel van alle aandacht. Van Samantha heb ik maar liefst vier keer water gekregen! Het zijn die leuke kleine dingen die cachet geven aan zo'n dag!

Het langzamer gaan lopen lukte al redelijk snel en tijdens de eerste ronde kon ik Astrid nog even laten kennismaken met Carin die helemaal alleen een fietspad bewaakte. Uiteraard werd het lopen allengs zwaarder en begon mijn lijf wat tegen te sputteren. De aanmoedigingen gingen meer naar de categorie volhouden, doorgaan en niet opgeven. Eigenlijk zag en hoorde iedereen wel dat ik behoorlijk aan het afzien was. Toine gaf me ook nog wat aanwijzingen en Stan bood me een bidondouche aan die Dennis blijkbaar eerder dankbaar in ontvangst had genomen. Onderweg kon ik Irma, Christel, Marieke en Lisette nog ff aanmoedigen en bleef Ingrid heel enthousiast mij aansporen! Langzaam maar zeker kwam de laatste ronde dichterbij. Vreemde gedachten kwamen in mijn hoofd op (langzamer, stoppen en dat soort ongein) maar ik dacht ik ben toch best goed getraind, ff doorbijten. Terwijl ik de kilometers aftelde en mijn hoofd regelmatig afkoelde met water was ik toch niet helemaal volledig zen. Lekker door kachelen en een beetje (ook mentaal) afzien is soms helemaal niet slecht voor de mens. Maar ik was toch wel opgelucht toen ik van Marleen toegang kreeg tot het laatste stukje naar de finish. Dennis stond mij stralend op te wachten (mooie prestatie man, leuk dat jij ff op mij wachtte) en Arnoul stond al gedoucht aan het parcours interviews te geven als snelste atleet van Terheijden en verre omstreken.

Na afloop heerlijk in de zon genoten van het goede Brabantse leven bij Texas Bar & Grill in de nabijheid van veel TVB vrijwilligers en deelnemers met hun aanhang. De uitermate goed verzorgde BBQ zorgde voor een heerlijk slotspektakel van dit zonovergoten weekend. En tot mijn grote verrassing ving ik op dat Tom overweegt om binnenkort een speciale half hoge schuifel avond te gaan organiseren met de summer mix playlist. Helaas fietste ik ietwat licht euforisch zonder helm naar huis maar inmiddels is de familie rugzak leeg en mijn uitrusting weer compleet.

Kortom: dank aan de organisatoren van dit mooie event en dit weekend gaan we voortaan bezet houden!!

Marleen vroeg mij een stukje te schrijven. Dat gaat best, aangezien ik nu de avond na de triatlon toch met spierpijn in mijn achterwerk en hamstrings op de bank hang en verder aan niks anders wil beginnen. De triatlon van Terheijden is mijn oude liefde. Als broekie van 14 stond ik destijds aan de kant te kijken bij wat nu het Pannenkoekenhuis bij Den Hout is. Toen nog café de Loswal. Dat was in 1987. Een jaar later deed ik daar voor het eerst mee en.....vandaag weer. Nu ben ik inmiddels 49. Voor mij heeft ie dus geschiedenis en ik heb er een speciaal gevoel bij. Ik hoorde vandaag zeggen dat deze triatlon de oudste van het land is. Of het klopt, weet ik niet zeker.

Aangezien ik train voor de Frysman - de hele, voor het eerst van mijn leven - over een maandje, had ik me ingeschreven voor de halve, de langste afstand.
Knal!!! Het startschot. Zwemmen ligt me het beste en het water van de Mark ken ik op mijn duimpje, dus dat was helemaal prima. Met de ademhaling onder volledige controle en een glimlach kwam ik als derde uit het water. Ik moest ook wel, want ik wist dat Dennis, Mark, Paul, David en Irma me op de hielen zaten.

Voor Irma en Mark was het hun eerste halve. Irma heeft heel constant gepresteerd op alle onderdelen. Heel knap! Ze heeft al ervaring met een aantal marathons en dat zag je wel terug aan haar stabiele prestatie.
Mark was tijdens zijn debuut duidelijk zoekende naar een aantal handigheidjes. Bij het zwemmen was ie de weg kwijt en dus op een inhaalrace aangewezen. Gelukkig had hij bij het fietsen en het lopen zijn zakken vol krentenbollen gestoken. Hij is een echte loper, maar kwam er bij zijn debuut toch achter dat het lopen van een halve marathon in een triatlon toch anders is dan het lopen bij een halve marathon op zich. Toch heeft hij er zich heel mooi doorheen geslagen met zijn humor en positiviteit! Een debuut van binnen de 5 uur en een kwartier!

David was naar eigen zeggen niet tevreden over zijn prestatie. Hij was een paar weken ziek geweest en moest nu pas op de plaats maken. Toch had hij de moed om de uitdaging aan te gaan en ook te finishen in een tijd waar velen toch niet ontevreden over zouden zijn.

Paul had zich al voor de wedstrijd voorgenomen om vanwege een blessure alleen het zwemmen en fietsen mee te doen. Daarvan had ik dus niks te vrezen.

Wel van Dennis. Die ging flink tekeer op alle onderdelen en scherpte zijn PR aan met vijf of tien minuten, hoeveel precies ben ik even kwijt. Net iets boven de vijf uur kwam hij over de eindstreep geraasd.

Na het fietsonderdeel zag ik Dennis gevaarlijk dichtbij komen. Hij ging als een speer. Ikzelf fietste naar mijn maatstaven ook lekker.... tot aan ongeveer 60 km. Daarna kwam mijn maaginhoud eruit en schoot de kramp in mijn benen en billen. Ik kon staan noch zitten op de fiets, wat ik ook deed, overal kramp en dacht aan opgeven, temeer ik in de wisselzone niet eens mijn schoenen aankreeg van de kramp. Ik zat op de grond en iemand moest mij nota bene helpen met opstaan. Ik besloot maar wat te gaan dribbelen zo goed en kwaad als het ging om de zaak wat los te maken en dan uit te stappen. Ik bleef echter op het parcours en na een kilometer of drie leek het wel of er niks meer aan de hand was! Onbegrijpelijk....maar...doorlopen natuurlijk en best soepel naar de meet. Plaats 20, blij mee! Het blijft een klus, zo'n halve.

Natuurlijk hadden we ook de kwart en de achtste. Op de kwart hadden we onder andere Bart, Christel en Marieke, maar ook nog een paar namen die ik jullie schuldig moet blijven.

En natuurlijk....het publiek bij zo'n thuiswedstrijd, veel TVB-ers, familieleden van deelnemers en Terheijdenaren die voor een hoog gehalte aan sfeer zorgden.

De triatlon van Terheijden....misschien de oudste, maar zeker de mooiste en moet natuurlijk blijven. Dat is tot nu toe gelukt dankzij de inzet van velen van jullie waarvoor natuurlijk dank van alle deelnemers!

Tot volgend jaar!

Groetjes,
Arnoul

De uitslagen zijn te vinden op MyLaps!

Zondag 5 juni was de dag dat de TVB besloot er met een grote delegatie op uit te trekken naar de triathlon in Meer. Weken van tevoren keek iedereen er naar uit om op een prachtig zonnige dag de Belgen eens te laten zien wat we in huis hadden. Dat plan viel redelijk in het water toen de TVB-ers de weersvoorspelling zagen; regen, regen, regen. Gelukkig bleek zon geen vereiste om het de Belgische concurrentie moeilijk te maken want ook in de stromende regen was het een succesvolle dag. De 1/8e serie was als eerste aan de beurt met o.a. Sander Rullens, Ingrid, Erik, Rafaël, Lotte en Laura.

Ingrid nam revanche op de golven van Almere en Lotte en Laura maakten in de kopgroep met fietsen de race hard waarna de onderlinge strijd tijdens het lopen beslist kon worden. Rafaël dacht dat hier dezelfde regels als bij de teamcompetitie golden en besloot Lotte een extra duwtje in de rug te geven, voor hij er zelf vandoor ging. Een mooie eerste en tweede plek voor Laura en Lotte zorgde voor een Nederlands podium bij deze internationale wedstrijd.

Waar het bij de start van de 1/8e serie nog licht druppelde, was het bij de 1/4e serie aan het gieten. Sander de Bart en Marleen hadden zich opgegeven voor deze zware strijd en toonden beide aan dat ze niet van suiker waren. Waar Sander vlak voor de wedstrijd nog een rookie mistake maakte door zijn startnummerband te vergeten, bleek hij een ervaren atleet op de weg met een nette 8e plaats tot gevolg. Marleen besloot het Nederlandse damespodium compleet te maken door een prachtige derde plaats binnen te slepen.

Die ijzersterke prestaties konden dan ook niet anders want de TVB had ook niet alleen een sterk deelnemersveld meegenomen, ook de support was top geregeld. Sam schreeuwde de longen uit zijn lijf om de gehele TVB zo snel mogelijk naar de finish te krijgen en ook Wim zorgde ervoor dat de wedstrijd top geregeld was. Al met al een fantastische dag waar we alleen maar 'meer' van willen!

Verslag van de TVB Dames:
Aangekomen in Almere zochten we onze teamtent. Na een tijdje zoeken, moesten we helaas vaststellen dat deze er niet was.
Tegen die tijd was ook onherkenbaar Sander aangekomen. Deze overloper had namelijk oranje met paars aan en keek verlangend naar de geel zwarte pakjes. En dat snappen we.
Rob, vriend van Laura (zit onder tattoos), was blij dat Laura nu ook eindelijk plakplaatjes kreeg. Na meerdere malen de binnen en buiten toilet/bosjes bezocht te hebben, konden onze pakken aan. Met onze zeer modieuze, niet gender neutrale roze badmutsen en babygeoliede beentjes, waren we klaar voor de start.
Elk team vertrok om de 30 seconden en het dames team van TVB mocht als tweede het water in plonzen. De weervoorspelling was als vanouds in Almere winderig, waardoor er veel golven waren. Ingrid had hier en daar een slokje water te veel op, maar werd gered door de sterke Marleen. Die had niet voor niets haar oranje reddings wetsuit aan gedaan. De roze badmutsen mochten af en na onze wissel begon het fietsen, ons sterkere onderdeel. Door onze trainingen wisten we goed in formatie te fietsen, waardoor we weer wat plekjes terug pakten. Met een gemiddelde van bijna 37 km/h kunnen we zeggen dat er aardig wat power in de beentjes zit. Na een bijna vloeiende wissel, waarbij Laura dacht dat ze al mocht stoppen en dacht wel even tijd te hebben om te kletsen met onze fantastische supporters Mark en Samantha, konden we aan het lopen beginnen. Al duwend en trekkend door Marleen, werden Lotte en Laura over de finish gesleept. Moe en voldaan kijken we terug op een mooie wedstrijd en een prachtige 9e plaats na onze promotie in de 1e divisie.
We wachten nog op het verslag van Sander. Sander is met 'zijn' team 5e geworden.
Het was een mooie dag, maar had nog mooier gekund. De fietsroute die vanuit Breda gemaakt was, is helaas ongebruikt gebleven. Herkansing op 25 juni in Rotterdam.

21-5-2022 Brouwersdam
Vrijdagmorgen om 10 uur verscheen er een liefdevolle app op mijn telefoon of ik niet zo lief wilde zijn over de TVB-deelname aan Brouwersdam te schrijven.
Na wijs beraad ga ik hierbij mijn best doen om er een spannend en enerverend verhaal van te maken.
Zaterdagmorgen 5.30 werd ik opgeschrikt door mijn wekker om toch maar op te staan en mijn bordje havermout + koffie naar binnen te werken. Douchen, aankleden en spullen in de auto zetten die ik al een dag van te voren klaar gezet had. Dit terwijl Carin al aan kwam lopen die samen met Natasja mijn supportteam was voor deze dag.
Met het zonnetje al aan de hemel reden wij naar het Zeeuwse land. Na 1 uurtje rijden bij de surfschool aangekomen te zijn begon het toch een beetje te kriebelen van de zenuwen voor de eerste wedstrijd van het jaar.
De fiets van de auto, spullen gepakt, op naar het inschrijfbureau. Daar waar Marleen al netjes haar stickers zat te plakken en ook zenuwachtig leek, hees ik mij naar boven om mijn startnummer te halen, waar ik Guido tegen kwam. Buiten stickers plakken waar ik erachter kwam dat ik mij startband miste en dus rap op en neer moest naar de auto.
Start vak in, alles netjes klaar zetten, pakkie an en hopperdepop naar de zwemstart waar het startschot viel om 9 uur voor de 1-80-10 Brouwersdam. Vol goede moed water in, na 20 minuten er weer uit zonder veel boeien en kwallen te hebben gezien door wind, golven en beslagen brillenglazen!
Rennen naar de fiets voor 80 km op het mooie rondje van Brouwersdam. Zeker het lange stuk op de dijk waar met windje mee gemakkelijk 50 km p/u gereden werd en waar gezien de wind ook veel kite-surfers bezig waren met hun sport. Terug tegen de wind heen stumpen; met veel pijn en moeite 30 km p/u en dit rondje 4 x.
Na 30 km dacht ik iemand van de TVB voor me te zien fietsen dus zette ik een tandje bij. Met mijn tong op de schoenen kwam ik er achter dat dit een vals TVB-pakje was... om vervolgens toch bij km 55 Marleen in te halen. Na even kletsen met de woorden "je haalt me zo wel in met het lopen" (wat een understatement bleek te zijn) fietste ik door waar ik ook Michiel in haalde die ook lekker bezig was met zijn wedstrijd.
Fiets aan de kant, loopschoenen aan, startbandje omdraaien en op naar het laatste onderdeel; 3 rondjes loopparcours langs het meer, heen: windje tegen, terug: heerlijk windje mee waar ik de rest van de TVB-ers tegen kwam. Ook van de kwart die inmiddels ook op loopparcours waren. Guido maar 2 x gezien aangezien die een mooie snelle tijd op de wedstrijd had. Vervolgens miep-miep-Marleen die mij al na 2 km als een hazenwindhond inhaalde en die vervolgens 6e werd bij dames overall. Verder nog Irma, Stan en Christel gezien op het loopparcours.
Buiten mijn gezichtsveld deden ook Anske, Sven en 2 toppers uit baan 1 mee.
Nadat iedereen zijn best had gedaan en over finish kwam nog een heerlijk biertje gedronken. Zie foto. Ook wil ik de supporters bedanken: Natasja, Carin, Anouk en Simone.
Op naar de volgende: over 3 weken Terheijden waar de TVB-ers ook weer goed vertegenwoordigd zullen zijn!
Dennis

Zondag 17 april vond de zwemloop in Breda weer plaats. Het was weer zoals van ouds een mooi goed verlopen wedstrijd. Met prachtig weer hebben de deelnemers en medewerkers er weer een leuke sportieve dag van gemaakt. Dus allereerst wil ik alle medewerkers die er waren om de zwemloop in goede banen te leiden bedanken voor jullie inzet. Want zonder jullie is er geen wedstrijd!

Door naar de resultaten. Op de lange afstand (1000 m zwemmen + 10 km hardlopen) zagen we Marleen van Roessel weer aan de start. Zij had nog genoeg energie over om voor eigen publiek de zwemloop te winnen. Ze bleef zelfs nog royaal onder het uur (58.02).

Op de korte afstand (500 m zwemmen + 5 km hardlopen) zagen we meer TVB-ers. Eerste TVB-er was Lars Darwinkel, hij had 31.44 nodig om de afstand te volbrengen en werd hier 12e mee bij de mannen senioren. 1e Duo waren Ilona (zwemmen) en Ingrid (hardlopen), een mooie combinatie in 32.56! Daarna kwam Wim van Haperen over de streep in een nette 33.26. Net iets voor Sam Hellebrekers (33.50), die nog wat tijd verloor op het hardlopen, maar daar wordt aan gewerkt op de woensdagavond training. Rinske van de Kuur startte haar eerste wedstrijd van het seizoen en dat viel niet tegen! Zij finishte in 35.32.

Bij de jeugd (250 m zwemmen + 2.5 km hardlopen) was het halve veld lid van de TVB! Zij liepen dus een thuiswedstrijd. Noud Damer won, Boaz Kommer werd 3e en Raf Bouwman 6e.

Bedankt S.T.E.M. & W.B. voor de organisatie en Wim in het bijzonder!
Kijk hier voor de resultaten.

Het zat er al een tijdje aan te komen, maar onze website heeft nu daadwerkelijk een opfrisbeurt gehad. Wat inhoud betreft is de website flink opgeschoond, en aangevuld met actuele informatie. Uiteraard is onze website vanaf nu ook beter te bekijken op je mobiele telefoon of tablet.

We zullen de komende tijd ons in blijven zetten om de website verder uit te breiden en te verbeteren.

Ervaar je (op een bepaald apparaat) problemen neem dan gerust contact op met de webmaster.

Alle begin is lastig: verslagje van de badmutscompetitie deelnemers (TVB-team 3e divisie). 

Vorige week tijdens de TVB trainingen was menigeen zich al mentaal aan het voorbereiden op de start van de teamcompetities. Op maandag viel tot groot verdriet van velen de koppeltraining enigszins in het water. Het zwembadwater was wat aan de warme kant (in vergelijking met de berichtgeving uit Arnhem) en het loopweer op woensdag was ook niet ideaal (mooi woord trouwens). En toen kwam de Arnhemse organisatie met het bericht dat het in elk geval voor de kids onverantwoord zou zijn om te zwemmen. Paniek maakte zich meester van de deelnemende teams en op het app verkeer waren voor- en tegenstanders te vinden van een run-bike-run. Enfin, met een lekker zwempak in het bad mocht het zwemmen uiteindelijk toch doorgaan.

En wie was er daar als eerste TVB-er als een jonge hinde over het parcours gegaan? Juist, Lars die ondanks zijn seniorlengte nog net met de jonkies mocht meedoen. Onder luide aanmoediging mocht hij na een superstrijd in de namiddag nogmaals gaan strijden in de B-finale. Met volle overgave en gesteund door vele TVB-ers hield hij de eer van de TVB hoog. En zijn ouders en zusje steunden hem uiteraard, vooral toen hij na de finish een Jacco-tje deed. Dat is kort gezegd een heel stuk gras een soort van aardbeving bezorgen met een zo groot mogelijk deel van je hele lijf. Maar deze topsporter herstelde heel snel!

Het badmutsen team zag zich versterkt met Michael die normaliter zeg maar zijn neus ophaalt voor dit nivo maar uiteraard het team heel veel goeds bracht. Onder zijn bezielende zwemleiding werd Mark in het zwembad al behoorlijk leeg getrokken terwijl Jacco en Sam af en toe rustig de rugslag beoefenden. Bijna iedereen stapte uitgerust uit het bad om zich in de fraaie wisselzone wat op te doffen voor de heuvelachtige rit. Belangrijkste discussiepunten waren jasje aan of uit en de kleur van het jasje.

En ja hoor, daar stonden de echte TVB-ers langs de kant. Om uiterlijk 07.30 uur, toen de badmutsen deelnemers rustig naar de F1 keken (ook daar zijn de start en de wissels namelijk heel belangrijk), vertrokken Stan, Dennis, Francesco, Jan, Marleen en Arnoul vanuit de parel van het zuiden naar Arnhem, inderdaad op de fiets! Zij genoten van een zijwindje in de rug en de gedachten om hun clubgenootjes (twee hele teams!) strakjes te zien schitteren (en afzien....). Betere supporters kun je niet hebben. Maar natuurlijk zijn er ook echte TVB-ers die het gezonde verstand gebruikten en lekker in de waggie stapten naar Arnhem. Ook dank en hulde aan Ingrid en Sander bijvoorbeeld.

Oh ja, we gingen fietsen. Mark kraakte op het heuveltje direct na vertrek omdat hij zijn teamgenoten wat meer rust gunde om hun hartslag te laten dalen na het zwemmen. Gelukkig toonde Michael alle begrip en namen Jacco en hij ons team op sleeptouw. Tijdens het fietsen waren ze zo sportief om Sam en Mark ook heel ff de kop te gunnen. Maar het zal wel niet lukken om daar echt bewijs van te krijgen. Het tweede rondje ging al beter. Jammer dat Sam zijn voeten al wat vroeg wilde showen terwijl we nog niet echt bij het eind waren. Er werd veel vooruitgang geboekt met het nemen van de bochtenhordes na de eerste ronde. Lichtpuntje!

Het enthousiasme van onze supporters had natuurlijk zijn weerslag op onze prestaties. Als een roedel jonge wolven gingen we na de redelijk snelle wissel (er was achteraf wel enige twijfel of Sam nu opnieuw selfies ging maken in de wisselzone) op jacht naar hoogtemeters en mede/tegenstanders. En wat kwamen we aan ons trekken. Michael pakte de kop en Jacco en Mark volgden. Sam kwam ietsje later ook lekker op gang.

Terwijl de aanmoedigingen luid aanzwollen gingen de lopers steeds beter. Enigen omwonenden stonden inmiddels buiten om zelf te aanschouwen waar die specifieke geluidsoverlast (die niet werd veroorzaakt door supporters) vandaan kwam. Een enkeling vroeg of 112 gebeld moest worden. Maar dit lachten we vrolijk weg. En toen en toen en toen was daar die heerlijke finish. Trots deed Jacco zijn Jacco-tje en genoten de teamleden van hun eigen prestaties. Marleen deelde ondertussen voedselpakketten uit aan het fietsclubje!

Niet onvermeld mag blijven dat het badmutsen team zich enigszins heeft weggecijferd om het andere team (dat verslag volgt separaat nog!) te voorzien van het broodnodige zelfvertrouwen. Ook in dat opzicht was het een geslaagde dag! Uiteraard hebben we de mannelijke supersterren die mochten starten tijdens perfecte weersomstandigheden, van harte aangemoedigd. Gelukkig ontsnapten zij aan een diskwalificatie door hun "snelle vertrek"....

En toen was daar weer Lars, die zijn B-finale mocht doen. Enigszins beduusd door alle aanmoedigen sprintte hij over het parcours, onnavolgbaar. Als Lars zich zo blijft ontwikkelen, zal hij weldra een welkome aanwinst zijn in het topteam der TVB!

Dank aan de perfecte organisatie van Arnhem!

Het badmutsenteam!