(Een stukje van Mark kan niet ontbreken)
Eindelijk was het weekend waarin het allemaal zou kunnen gebeuren aan de beurt. En dat allemaal omdat ik ooit het project "Helm" had gelanceerd voor een sportieve groep "jonge" mannen met ietwat overgewicht dat uiteraard werd veroorzaakt door het vele zitten tijdens lange werkdagen. De week begon onstuimig door het sterk wisselende weer maar de vooruitzichten voor een grandioos weekend werden steeds beter. Het regenachtige en wisselende weer deed me niets (taperen is het nieuwe toverwoord) en was vooral bezig met het regelmatig checken van de weersvoorspelling.
Op zaterdag mocht ik ook vrijwilliger zijn en heb heerlijk met Dennis en Arnoul (zie ook zijn mooie verslag!) en Paul en Bart en David en vele anderen een handje mogen helpen bij de opbouw van het parcours. Stiekem kreeg ik zo de wisselzone al behoorlijk in beeld. En daar was het natuurlijk om te doen.... Paul en ik hebben de loopbrug verder geperfectioneerd en onder de bezielende leiding van onder meer Wim en Gerrit werden de locaties en de aantallen van de diverse soorten dranghekken nauwkeurig bepaald. We werden verwend met een heerlijke lunch en hebben weer nieuwe gezichten leren kennen en foto's gezien van een voormalig Nederlandse TVB kampioen. Ik heb toch onderschat hoeveel vrijwilligers er nodig zijn om alles in goede banen te kunnen leiden.....
En toen werd het zondag. Na een onrustige nacht - zou de wekker inderdaad zo vroeg af kunnen gaan - ging ik in het ochtendgloren met een volle rugzak op pad. Mijn lijf was wat stram en ik kwam erachter dat het drangheksjouwen daar de reden voor was. Bij aankomst was het parcours volledig opgebouwd met vele linten en de vrijwilligers straalden zelfs op de vroege ochtend. Leuk dat zoveel TVB-vrijwilligers van de partij waren. Arnoul had me zaterdag nog verteld dat je genoeg moet eten onderweg en ook Dennis had me veel tips gegeven. We werden vlak voor de start wel een beetje zenuwachtig van Arnoul die dan weer terugging naar zijn fiets op een paar slokken water op te halen en ons jaloers maakte met zijn gelletje vlak voor de start. Tis natuurlijk altijd spannend om in je thuishaven voor zoveel publiek de lokale eer hoog te moeten houden.
Dennis was stiekem naar de beste uitgangspositie gezwommen bij de startlijn maar ik had hem op tijd weer in de smiezen. Helaas vertrok hij als een raket en heb ik hem nooit meer gezien. Na een beetje zigzaggend regelmatig contact te hebben gemaakt met de medestrijders kwam ik dan eindelijk halverwege. Heerlijk gevoel! Phil had mijn techniek nog heel kort bestudeerd afgelopen donderdag in Galder en als tip gegeven: rustig zwemmen en goed uitademen. Je kunt eigenlijk toch geen tijd winnen bij het zwemmen. Dat had ie goed gezien. Op de terugweg heb ik gecheckt of Arnoul gelijk had dat er betonblokken aan de zijkant lagen. Ik voelde dat dat klopte. Een man op een drijvend gebeuren wees me nog een keer waar ik naar toe moest. Verder zigzaggend was ik nog een paar zwemmers helaas tot last (nogmaals excuus), raar eigenlijk zo ver achter in het veld, en eindelijk zag ik tot mijn grote geluk de contouren van het roeihuis in de verte weer opdoemen. De kramp probeerde ik weg te denken en ook door (nog) rustiger te zwemmen. Iemand (Gerrit?) trok me later op het droge en langzaam aan werd ik weer een beetje mens. Thuis zag ik dat ik toch maar mooi als honderdste het zwemmen had overleefd!
Tja, achteraf vertelde Wim (ik zal de achternaam van Wim hier niet vermelden omdat hij anders wellicht gekoppeld wordt aan mijn zwemprestaties) mij wat de gouden tip is voor het zwemmen in de Mark. Natuurlijk deel ik die tip met jullie maar heb ik hem wat verstopt in dit episteltje zodat vooral TVB-ers in de toekomst relatief sneller zijn dan de rest. Er staat stroming in het water richting Dinteloord en de stroming is in het midden het sterkst. Dus met stroming mee zwem je dus het best uiteraard in het midden. En terug tegen de stroming in zoek je de zijkant op want daar is de stroming het minst sterk. En dan moet je ook nog bedenken waar eventueel bochten en meanders zitten en bepaal je vooraf aan welke kant je terug zwemt. Best logisch eigenlijk maar daar denk ik op een zondagochtend eigenlijk niet over na, maar vanaf nu wel.
Carin had gelukkig mijn nummer ook op mijn hand gezet zodat ik mijn stalen ros best snel weer zag staan. Uiteraard was dat niet superlastig want er stonden ook niet zoveel fietsen meer. Bij het verlaten van de wisselzone zag ik Lisette (vriendin) vlakbij Marieke staan zodat ik mijn eerste aanmoedigingen al snel binnen had. Ik wilde graag alle rondjes binnen de 40 minuten doen en schoot onbedoeld als een jonge hinde uit de startblokken. Hartslag okay maar zag na de eerste doorkomst dat het toch iets te snel ging. Onze praeses Mark had me nog zo gezegd rustig te starten.
Tijdens het fietsen genoot ik van alle aanmoedigingen die de TVB vrijwilligers (Jan-Peter elke ronde 2x!) en Patricia mij toeriepen. Echt heel erg leuk. En Jan bewaakte de boom (was het een boom? het deed me denken aan NAC "als een boom staand aan de waterkant....") bij het keerpunt. Ook heel leuk, er waren ook nog wat sportieve makkers uit mijn vriendenclubje onverwachts opgedoken en mijn fietsmaat Joost en ega Hennie. Supertof. Jullie begrijpen het al, het fietsen ging iets harder dan gepland. Arnoul en Dennis (die eigenlijk de prijs voor beste gesoigneerde fietser had moeten krijgen) zag ik niet vaak op de fiets, die probeerden me te dubbelen. Paul kwam ik wel regelmatig tegen en we begroetten elkaar telkens uitermate beleefd. David zag ik niet zo vaak. Ondertussen zag ik dat Michael de eerste loper vakkundig begeleidde.
Als beginner heb je natuurlijk een beeld in je hoofd van tijden die je zou willen behalen. Ik dacht als ik 30 per uur fiets dan kan ik nog wel 4.30 tot 4.45 per kilometer lopen toch? Dat laatste bleek echter wat lastiger in de praktijk. Maar gelukkig had ik iets harder gefietst dan ik van plan was. Jammer genoeg zag ik al snel dat Paul een verstandige keuze maakte door toch maar niet te gaan lopen. Snel weer topfit worden Paul! Het lopen viel me een beetje tegen. De eerste kilometers waren veel te snel, maar ik werd gedragen door de vele toejuichingen (is dat goed Nederlands?). Ongelofelijk hoeveel TVB-ers zeiden dat ik lekker en ontspannen bezig was, het soepel eruit zag en nog veel meer mooie omschrijvingen. Ik noem er een paar, Samantha, Sam, Stan, Ingrid, Carin, Lars, Jacco, Paco, Tom (die vond ik nog teveel feedback gaf), Laura (die niet zo snel wilde toelichten waarom ze met 1 hand de looprichting aangaf; beterschap!) en uiteraard Marleen (die op verzoek nog een paar mooie kiekjes van mij schoot). Maar ik vergeet er heel veel nu maar ik kreeg echt kippenvel van alle aandacht. Van Samantha heb ik maar liefst vier keer water gekregen! Het zijn die leuke kleine dingen die cachet geven aan zo'n dag!
Het langzamer gaan lopen lukte al redelijk snel en tijdens de eerste ronde kon ik Astrid nog even laten kennismaken met Carin die helemaal alleen een fietspad bewaakte. Uiteraard werd het lopen allengs zwaarder en begon mijn lijf wat tegen te sputteren. De aanmoedigingen gingen meer naar de categorie volhouden, doorgaan en niet opgeven. Eigenlijk zag en hoorde iedereen wel dat ik behoorlijk aan het afzien was. Toine gaf me ook nog wat aanwijzingen en Stan bood me een bidondouche aan die Dennis blijkbaar eerder dankbaar in ontvangst had genomen. Onderweg kon ik Irma, Christel, Marieke en Lisette nog ff aanmoedigen en bleef Ingrid heel enthousiast mij aansporen! Langzaam maar zeker kwam de laatste ronde dichterbij. Vreemde gedachten kwamen in mijn hoofd op (langzamer, stoppen en dat soort ongein) maar ik dacht ik ben toch best goed getraind, ff doorbijten. Terwijl ik de kilometers aftelde en mijn hoofd regelmatig afkoelde met water was ik toch niet helemaal volledig zen. Lekker door kachelen en een beetje (ook mentaal) afzien is soms helemaal niet slecht voor de mens. Maar ik was toch wel opgelucht toen ik van Marleen toegang kreeg tot het laatste stukje naar de finish. Dennis stond mij stralend op te wachten (mooie prestatie man, leuk dat jij ff op mij wachtte) en Arnoul stond al gedoucht aan het parcours interviews te geven als snelste atleet van Terheijden en verre omstreken.
Na afloop heerlijk in de zon genoten van het goede Brabantse leven bij Texas Bar & Grill in de nabijheid van veel TVB vrijwilligers en deelnemers met hun aanhang. De uitermate goed verzorgde BBQ zorgde voor een heerlijk slotspektakel van dit zonovergoten weekend. En tot mijn grote verrassing ving ik op dat Tom overweegt om binnenkort een speciale half hoge schuifel avond te gaan organiseren met de summer mix playlist. Helaas fietste ik ietwat licht euforisch zonder helm naar huis maar inmiddels is de familie rugzak leeg en mijn uitrusting weer compleet.
Kortom: dank aan de organisatoren van dit mooie event en dit weekend gaan we voortaan bezet houden!!